Ziyaretci defteri
mehmet öztürk
Cuma, 08 Şubat 2019 07:24
Ahmak!
RAHMETLİ SEYDA MUHAMMED RAŞİD KS.DAN
Adamın biri ölüm döşeğinde çocuklarına şöyle bir VASİYETTE bulunur:
'' benim birikimim olan ŞU KADAR dinarı zamanın EN AHMAK ADAMINA veriniz.'' diye söyler...
Adam Emr-i Hak vaki olur ve ölür. Çocuklarından büyük olan bu vasiyeti yerine getirmek için il il köy köy dolaşmaya başlar ama HİÇ KİMSE BEN AHMAĞIM demez ve AHMAKLIĞI ÜZERİNE ALMAZ bile.
Derken bir il'e gelir. Bakar ki şehrin girişinde ahali toplanmış ve bir adamı sille tokat cemaat halinde dövmekteler... Vasiyet sahibinin oğlu dayanamaz ve ahaliden birini kenara çekip sorar;
-Bu adam kim ve neden dövüyorsunuz? diye.
Adam cevaplar:
-Bu bizim eski valimiz, biz bir yıllığına adaylar arasından vali seçeriz ve bir yıl ona paşalar gibi bakarız. Yıl bitiminde de görevden almakla kalmaz Bİ KAMYON DAYAK ATAR arkasına da teneke bağlar meydanda gezdiririz, der.
Bizimkisi '' peki yeni vali adayı hazır mı '' diye sorar. Adam '' tabi ki ' diye cevaplar.
- O zaman derhal beni yeni vali adayına götürün, der ve yeni adayın yanına gelirler.
Vali adayının önüne babasından kalan mirası bırakarak '' bu babamın size vasiyeti olan mirastır, der. Aday vali '' babanız kimdi diye sorar, o da filanca oğlu falan der. Aday vali ben babanızı tanımıyorum bu MİRASI DA KABUL EDEMEM der.
Bizimkisi aday valiye '' siz gelecek yıl şu şehir girişinde dövüleceğinizi biliyor musunuz? '' diye sorar. Aday vali '' tabi ki burada adet budur'' deyince bizimkisi lafı yapıştırır:
- Vallahi bu MİRASA SİZDEN DAHA LAYIK KİMSE OLAMAZ, der ve parayı bırakıp çıkar.
İşte bu dünya hayatı da buna benzer ne kadar taltif görseniz ne kadar hoşnud olsanız BU DÜNYA BİR GÜN SİZİ DE ÖLÜMLE YÜZYÜZE GELMEKTEN ALIKOYMAYACAK o halde BAKİ OLANA BAKMAK GEREKMEZ Mİ? ÜÇ GÜNLÜK DÜNYA ŞAŞAASI ADINA AYILMAK BAYILMAK NİYE???
Adamın biri ölüm döşeğinde çocuklarına şöyle bir VASİYETTE bulunur:
'' benim birikimim olan ŞU KADAR dinarı zamanın EN AHMAK ADAMINA veriniz.'' diye söyler...
Adam Emr-i Hak vaki olur ve ölür. Çocuklarından büyük olan bu vasiyeti yerine getirmek için il il köy köy dolaşmaya başlar ama HİÇ KİMSE BEN AHMAĞIM demez ve AHMAKLIĞI ÜZERİNE ALMAZ bile.
Derken bir il'e gelir. Bakar ki şehrin girişinde ahali toplanmış ve bir adamı sille tokat cemaat halinde dövmekteler... Vasiyet sahibinin oğlu dayanamaz ve ahaliden birini kenara çekip sorar;
-Bu adam kim ve neden dövüyorsunuz? diye.
Adam cevaplar:
-Bu bizim eski valimiz, biz bir yıllığına adaylar arasından vali seçeriz ve bir yıl ona paşalar gibi bakarız. Yıl bitiminde de görevden almakla kalmaz Bİ KAMYON DAYAK ATAR arkasına da teneke bağlar meydanda gezdiririz, der.
Bizimkisi '' peki yeni vali adayı hazır mı '' diye sorar. Adam '' tabi ki ' diye cevaplar.
- O zaman derhal beni yeni vali adayına götürün, der ve yeni adayın yanına gelirler.
Vali adayının önüne babasından kalan mirası bırakarak '' bu babamın size vasiyeti olan mirastır, der. Aday vali '' babanız kimdi diye sorar, o da filanca oğlu falan der. Aday vali ben babanızı tanımıyorum bu MİRASI DA KABUL EDEMEM der.
Bizimkisi aday valiye '' siz gelecek yıl şu şehir girişinde dövüleceğinizi biliyor musunuz? '' diye sorar. Aday vali '' tabi ki burada adet budur'' deyince bizimkisi lafı yapıştırır:
- Vallahi bu MİRASA SİZDEN DAHA LAYIK KİMSE OLAMAZ, der ve parayı bırakıp çıkar.
İşte bu dünya hayatı da buna benzer ne kadar taltif görseniz ne kadar hoşnud olsanız BU DÜNYA BİR GÜN SİZİ DE ÖLÜMLE YÜZYÜZE GELMEKTEN ALIKOYMAYACAK o halde BAKİ OLANA BAKMAK GEREKMEZ Mİ? ÜÇ GÜNLÜK DÜNYA ŞAŞAASI ADINA AYILMAK BAYILMAK NİYE???
mehmet öztürk
Salı, 29 Ocak 2019 08:54
VESVESE
SORU;
Vesvese sebebiyle zihne gelen kötü sözlerden dolayı insan günahkâr olur mu? Bunlardan kurtulmak için bir dua var mıdır?
CEVAP ;
Fısıltı, söz, fiskos, kuruntu, işkil demek olan vesvese yaygın olarak; kötü bir işin yapılması, iyi bir işin terk edilmesi veya geciktirilmesi ya da eksik yapılması için şeytanın insanı kışkırtması, aklını çelmesi ve akla kötü düşünceleri getirmesi anlamında kullanılır.
Kur’an’da vesveseci şeytanın şerrinden Allah’a sığınılması emredilmiş (Nâs, 114/1-6); hadis kaynaklarımızda, müminlere vesvese ile hareket etmemeleri tavsiye edilmiş, vesvesenin dinî-hukukî bir hüküm doğurmayacağı bildirilmiş ve vesvese ile hareket edenin, örneğin; “acaba eşimi boşadım mı boşamadım mı; eşimi boşamış olabilir miyim” diye kuruntu yapan birisinin talakının (boşamasını) geçerli sayılmayacağı bilgisi yer almıştır (bk. Buhârî, Talâk, 11; Müslim, Îmân, 201-205, 211; Ebû Dâvûd, Salât, 158; Tirmizî, Tahâret, 43; Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, II, 255; VI, 106).
Şeytanın insanı küfre sürükleme yollarından birisi de, onu şüphe ve tereddüde sürükleyebilecek sorulardır. Kalpten geçen bu sorular, hiç şüphesiz şeytanın vesvesesi ile meydana gelmektedir. Bu istifhamların, desise olarak en şiddetli olanını, bizzat Allah Resûlü (s.a.s.) bize şöyle haber vermiştir: “Şeytan sizden birinize gelerek ‘filan ve filan şeyi kim yarattı?’ der. O kişi ‘Allah yarattı’ deyince peki, ‘Allah’ı kim yarattı?’ der. İş bu dereceye varınca o kimse hemen Allah’a sığınsın ve o düşünceden uzaklaşsın!” (Buhârî, Bedü’l-halk 11; Müslim, İman, 214) Bazı rivayetlerde “Allah’a iman ettim, desin!” (Müslim, İman, 212) ilavesi de vardır.
Bu itibarla kuruntulu kişilerin, içlerinden bir sesin fısıldadığını söyledikleri küfür vb. ifadeleri, vesvese kapsamında olup sahiplerinin imanlarına ve dinlerine zarar vermez. Zira Allah Teala, kullarını güçleri ile orantılı olarak sorumlu tutmuştur. Yükümlülük güç oranındadır. “Hz. Peygambere (s.a.s.) ashab-ı kiramdan bazıları gelerek şöyle demişlerdi: ‘Kimimizin aklından bir kısım vesveseler geçiyor, normalde bunu söylemenin günah olacağı kanaatindeyiz.’ Hz. Peygamber (s.a.s.) ‘Gerçekten böyle bir korku duyuyor musunuz?’ diye sormuş, oradakiler de ‘Evet!’ deyince, ‘İşte bu (korku) imandandır (akla gelen vesvese de zarar vermez).” (Müslim, İman, 209) buyurmuştur. Konu ile ilgili başka bir hadis-i şerif de şöyledir: “Allah Teâlâ, içlerinden geçen fena şeylerle amel etmedikçe veya onu konuşmadıkça, o şey yüzünden ümmetimi hesaba çekmeyecektir.” (Buhârî, Talak, 11; el-Eymân ve’n-nüzûr: 15)
Kısaca, içinde bulunulan durumdan kurtulmak için bu tür vesveselere itibar edilmemelidir. Zira vesvese, üzerinde durdukça yoğunlaşır.
_____________________
T.C Diyanet İşleri Başkanlığı Din İşleri Yüksek Kurulu
Vesvese sebebiyle zihne gelen kötü sözlerden dolayı insan günahkâr olur mu? Bunlardan kurtulmak için bir dua var mıdır?
CEVAP ;
Fısıltı, söz, fiskos, kuruntu, işkil demek olan vesvese yaygın olarak; kötü bir işin yapılması, iyi bir işin terk edilmesi veya geciktirilmesi ya da eksik yapılması için şeytanın insanı kışkırtması, aklını çelmesi ve akla kötü düşünceleri getirmesi anlamında kullanılır.
Kur’an’da vesveseci şeytanın şerrinden Allah’a sığınılması emredilmiş (Nâs, 114/1-6); hadis kaynaklarımızda, müminlere vesvese ile hareket etmemeleri tavsiye edilmiş, vesvesenin dinî-hukukî bir hüküm doğurmayacağı bildirilmiş ve vesvese ile hareket edenin, örneğin; “acaba eşimi boşadım mı boşamadım mı; eşimi boşamış olabilir miyim” diye kuruntu yapan birisinin talakının (boşamasını) geçerli sayılmayacağı bilgisi yer almıştır (bk. Buhârî, Talâk, 11; Müslim, Îmân, 201-205, 211; Ebû Dâvûd, Salât, 158; Tirmizî, Tahâret, 43; Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, II, 255; VI, 106).
Şeytanın insanı küfre sürükleme yollarından birisi de, onu şüphe ve tereddüde sürükleyebilecek sorulardır. Kalpten geçen bu sorular, hiç şüphesiz şeytanın vesvesesi ile meydana gelmektedir. Bu istifhamların, desise olarak en şiddetli olanını, bizzat Allah Resûlü (s.a.s.) bize şöyle haber vermiştir: “Şeytan sizden birinize gelerek ‘filan ve filan şeyi kim yarattı?’ der. O kişi ‘Allah yarattı’ deyince peki, ‘Allah’ı kim yarattı?’ der. İş bu dereceye varınca o kimse hemen Allah’a sığınsın ve o düşünceden uzaklaşsın!” (Buhârî, Bedü’l-halk 11; Müslim, İman, 214) Bazı rivayetlerde “Allah’a iman ettim, desin!” (Müslim, İman, 212) ilavesi de vardır.
Bu itibarla kuruntulu kişilerin, içlerinden bir sesin fısıldadığını söyledikleri küfür vb. ifadeleri, vesvese kapsamında olup sahiplerinin imanlarına ve dinlerine zarar vermez. Zira Allah Teala, kullarını güçleri ile orantılı olarak sorumlu tutmuştur. Yükümlülük güç oranındadır. “Hz. Peygambere (s.a.s.) ashab-ı kiramdan bazıları gelerek şöyle demişlerdi: ‘Kimimizin aklından bir kısım vesveseler geçiyor, normalde bunu söylemenin günah olacağı kanaatindeyiz.’ Hz. Peygamber (s.a.s.) ‘Gerçekten böyle bir korku duyuyor musunuz?’ diye sormuş, oradakiler de ‘Evet!’ deyince, ‘İşte bu (korku) imandandır (akla gelen vesvese de zarar vermez).” (Müslim, İman, 209) buyurmuştur. Konu ile ilgili başka bir hadis-i şerif de şöyledir: “Allah Teâlâ, içlerinden geçen fena şeylerle amel etmedikçe veya onu konuşmadıkça, o şey yüzünden ümmetimi hesaba çekmeyecektir.” (Buhârî, Talak, 11; el-Eymân ve’n-nüzûr: 15)
Kısaca, içinde bulunulan durumdan kurtulmak için bu tür vesveselere itibar edilmemelidir. Zira vesvese, üzerinde durdukça yoğunlaşır.
_____________________
T.C Diyanet İşleri Başkanlığı Din İşleri Yüksek Kurulu
mehmet öztürk
Çarşamba, 23 Ocak 2019 05:23
BEDEVİ VE SU TESTİSİ
Bedevi ve Su Testisi;
İbadetlerimizi yerine getirir, iyilikler yaparız. Ama kimi zaman bütün bu iyi ameller uğursuz bir tılsımla içimizdeki kötünün böbürlenmesine sebep olabiliyor. Böylece bütün güzel amellerimiz boş bir kaba dönüşebiliyor.
Mesnevî’de bir hikâye anlatılır, hayli etkileyici bir hikâye. Aslında bu hikâyede hepimizin bir hissesi var. Bu yüzden yazıya bu hikayeyle başlamamız gerekiyor:
Zamanın birinde çölde yaşayan bir adam vardır, bir bedevi.
Adı üstünde çöl, hayat şartları ağır mı ağır. Bedevi ve vefakâr hanımı bin bir çileyle hayatlarını sürdürmeye çalışırlarken, bu zorluklardan kurtulmanın yollarını hep düşünüp durmuşlar.
Karı koca yine bir gün böyle düşünürlerken akıllarına bir çare gelir:
“Bir yolunu bulup Sultanın huzuruna, Bağdat’a gitmeli ve ondan yardım talep etmeliyiz.”
TUHAF BİR HEDİYE
Upuzun ve meşakkatli bir yol vardır önlerinde ama Sultan’a eli boş da gidilmez. Onun şanına yaraşır bir hediye sunmak gerekir. Onun da çaresini bulmuşlar: Kendileri için çok kıymetli olan yağmur suyuyla doldurulmuş bir testi.
Kendilerince mükemmel bir karara vardıklarını düşünmüşler. Biçareler, Bağdat’ta da su kıtlığı olduğunu zannediyorlarmış.
Bedevi, su testisini omzuna alıp yollara düşmüş. Günlerce süren çöl yolculuğundan sonra Bağdat’a ulaşmış. Sultanın sarayına varmış. Sultanın hizmetçileri onu çok iyi karşılamışlar, yüzüne gül suları serpmişler ve iltifatlarda bulunarak gönlünü hoş eylemişler.
Bedevi dinlenirken bir ara hizmetçilere testisini uzatmış ve şöyle söylemiş:
Bu hediyemi Sultana götürünüz, padişahın fakirini ihtiyaçtan kurtarınız. Bu yeşil ve güzel bir testidir. İçinde gölde toplanmış yağmur sularından aldığım tatlı su vardır.
Bedevinin dilinden dökülen bu samimi sözler hizmetçilerin tebessümüne sebep olmuş.
Bununla birlikte hediyeyi büyük bir hürmetle alıp Sultana arz etmişler. Sultan bedevinin hediyesini son derece büyük bir memnuniyetle kabul eylemiş ve karşılığında testiyi altınla doldurtup bedeviye teslim ettirmiş. Bunun yanında başkaca hediyeler ve değerli elbiseler de ihsan ederek onu ihtiyaçtan kurtarmış.
Hizmetçiler verilen hediyeleri alıp huzurdan çıkarken Sultan onlara şöyle emirde bulunmuş:
Bu adamcağız buraya gelirken kara yoluyla gelmiş ve bir hayli zahmet çekmiştir, dönerken onu Dicle nehrinden gemiyle gönderin.
Hizmetçiler Sultanın emrettiği gibi bedeviyi hediyelerle birlikte gemiye bindirip uğurlamışlar. Bedevi gemiye binip o koca Dicle nehrini görünce şaşkınlığını gizleyememiş. Mahcubiyetinden iki büklüm secdeye kapanmış. Görmüş olduğu bunca iyilik ve insanlık karşısında dilinden şu sözler dökülmüş:
İkramı bol padişahımız ne kadar da cömertmiş! Bu kadar tatlı suya sahip iken benim getirdiğim bir testi kıymetsiz suyu kabul eyledi!
TESTİ ASLINDA NEDİR?
Hikâyedeki testi, insanın sahip olduğu ve “benim” dediği her şeydir.
Sahip olduklarımızla gururlanırız. Malımızla, makamımızla, evladımızla, bilgimizle, irfanımızla, çevremizle hatta bedenimizle…
Dilimizle söylemesek bile içimizde bir duygu oluşur, “işte bunlar benim” deriz. Birisiyle muhatap olurken o sahip olduklarımızın psikolojisi ile hitap ederiz, öyle oturup kalkarız. Gönül adamları buna “varlık duygusu” demişlerdir.
En garibi, kulluğumuzun tescili olan ibadetlerimizle bile varlık duygusuna kapılırız. “İbadet eden bir kişi” olarak görürüz kendimizi, başkalarından bir gömlek üstün…
Bu hali insanlarla muhatap olurken yaşayabildiğimiz gibi, Yüce Mevlâ’ya karşı bile yaşayabiliriz. Dua ederken yaptığımız iyilikleri, ibadetleri bedevinin testisi gibi öne koyarız, onlara çok kıymet veririz. Kendimizi ibadet ehli, zikir ehli iyi bir insan görerek, hâşâ: “Eh, ben bu kadar kulluk yaptım, sen de bunlara karşı beni affet veya bana şunları ver ya Rabbi!” gibi bir duyguya kapılabiliriz.
Bu çok ciddi bir hatadır. Kalbe bulaştıysa ciddi bir hastalıktır. Dicle nehrini görmemiş olan ve bir testi su ile büyük bir hediye sunmuş olduğunu sanan bedevinin durumuna benzer.
Şeytan bir insanın iyilikler yapmasına, ibadetlerini yerine getirmesine engel olamayınca bu sefer o iyilikler ve ibadetlerin içinde ona vesvese vermeye başlar: “Sen ne iyi bir insansın... "
“Bu zamanda senin kadar ibadetlerini yapan kaç kişi var ki?”, “Kaç kişiye bu kadar zikir yapmak nasip olur?” gibi düşüncelerle ruh dünyasını bulandırmaya çalışır. Böylece ibadetlerinin içini boşaltır.
Zamanla insan bir de bakar ki, iyiliklerin ve ibadetlerin şekilleri kalmış ama ruhları kaybolmuş. İbadet yaptıkça gönülde takva hassasiyeti artacağına, kalbi vurdumduymazlık ve menfi bir özgüven duygusu sarmış.
Her an Allah Tealâ’nın huzurunda olduğunun daha fazla farkına varacağına, ibadetlerine olan güveninden dolayı o farkındalık iyice azalmış.
İYİLİKLERİMİZ KİMDEN?
İbadetlerimizi yapabilmemiz, iyilikte bulunabilmemiz ve zikirle meşgul olabilmemiz de tamamen Allah Tealâ’nın bize bir ihsanıdır.
İbadetlerimizi hep göz önüne getirerek böbürlenmek, yani yaptığımız ibadetlerle kalbimizde bir varlık duygusu oluşması ciddi bir tehlikedir. Böyle bir halden Allah’a sığınırız.
Bedevinin su testisi ve Dicle nehri karşısındaki hali, ibret almak için yetmez mi?
İbadetlerimizi yerine getirir, iyilikler yaparız. Ama kimi zaman bütün bu iyi ameller uğursuz bir tılsımla içimizdeki kötünün böbürlenmesine sebep olabiliyor. Böylece bütün güzel amellerimiz boş bir kaba dönüşebiliyor.
Mesnevî’de bir hikâye anlatılır, hayli etkileyici bir hikâye. Aslında bu hikâyede hepimizin bir hissesi var. Bu yüzden yazıya bu hikayeyle başlamamız gerekiyor:
Zamanın birinde çölde yaşayan bir adam vardır, bir bedevi.
Adı üstünde çöl, hayat şartları ağır mı ağır. Bedevi ve vefakâr hanımı bin bir çileyle hayatlarını sürdürmeye çalışırlarken, bu zorluklardan kurtulmanın yollarını hep düşünüp durmuşlar.
Karı koca yine bir gün böyle düşünürlerken akıllarına bir çare gelir:
“Bir yolunu bulup Sultanın huzuruna, Bağdat’a gitmeli ve ondan yardım talep etmeliyiz.”
TUHAF BİR HEDİYE
Upuzun ve meşakkatli bir yol vardır önlerinde ama Sultan’a eli boş da gidilmez. Onun şanına yaraşır bir hediye sunmak gerekir. Onun da çaresini bulmuşlar: Kendileri için çok kıymetli olan yağmur suyuyla doldurulmuş bir testi.
Kendilerince mükemmel bir karara vardıklarını düşünmüşler. Biçareler, Bağdat’ta da su kıtlığı olduğunu zannediyorlarmış.
Bedevi, su testisini omzuna alıp yollara düşmüş. Günlerce süren çöl yolculuğundan sonra Bağdat’a ulaşmış. Sultanın sarayına varmış. Sultanın hizmetçileri onu çok iyi karşılamışlar, yüzüne gül suları serpmişler ve iltifatlarda bulunarak gönlünü hoş eylemişler.
Bedevi dinlenirken bir ara hizmetçilere testisini uzatmış ve şöyle söylemiş:
Bu hediyemi Sultana götürünüz, padişahın fakirini ihtiyaçtan kurtarınız. Bu yeşil ve güzel bir testidir. İçinde gölde toplanmış yağmur sularından aldığım tatlı su vardır.
Bedevinin dilinden dökülen bu samimi sözler hizmetçilerin tebessümüne sebep olmuş.
Bununla birlikte hediyeyi büyük bir hürmetle alıp Sultana arz etmişler. Sultan bedevinin hediyesini son derece büyük bir memnuniyetle kabul eylemiş ve karşılığında testiyi altınla doldurtup bedeviye teslim ettirmiş. Bunun yanında başkaca hediyeler ve değerli elbiseler de ihsan ederek onu ihtiyaçtan kurtarmış.
Hizmetçiler verilen hediyeleri alıp huzurdan çıkarken Sultan onlara şöyle emirde bulunmuş:
Bu adamcağız buraya gelirken kara yoluyla gelmiş ve bir hayli zahmet çekmiştir, dönerken onu Dicle nehrinden gemiyle gönderin.
Hizmetçiler Sultanın emrettiği gibi bedeviyi hediyelerle birlikte gemiye bindirip uğurlamışlar. Bedevi gemiye binip o koca Dicle nehrini görünce şaşkınlığını gizleyememiş. Mahcubiyetinden iki büklüm secdeye kapanmış. Görmüş olduğu bunca iyilik ve insanlık karşısında dilinden şu sözler dökülmüş:
İkramı bol padişahımız ne kadar da cömertmiş! Bu kadar tatlı suya sahip iken benim getirdiğim bir testi kıymetsiz suyu kabul eyledi!
TESTİ ASLINDA NEDİR?
Hikâyedeki testi, insanın sahip olduğu ve “benim” dediği her şeydir.
Sahip olduklarımızla gururlanırız. Malımızla, makamımızla, evladımızla, bilgimizle, irfanımızla, çevremizle hatta bedenimizle…
Dilimizle söylemesek bile içimizde bir duygu oluşur, “işte bunlar benim” deriz. Birisiyle muhatap olurken o sahip olduklarımızın psikolojisi ile hitap ederiz, öyle oturup kalkarız. Gönül adamları buna “varlık duygusu” demişlerdir.
En garibi, kulluğumuzun tescili olan ibadetlerimizle bile varlık duygusuna kapılırız. “İbadet eden bir kişi” olarak görürüz kendimizi, başkalarından bir gömlek üstün…
Bu hali insanlarla muhatap olurken yaşayabildiğimiz gibi, Yüce Mevlâ’ya karşı bile yaşayabiliriz. Dua ederken yaptığımız iyilikleri, ibadetleri bedevinin testisi gibi öne koyarız, onlara çok kıymet veririz. Kendimizi ibadet ehli, zikir ehli iyi bir insan görerek, hâşâ: “Eh, ben bu kadar kulluk yaptım, sen de bunlara karşı beni affet veya bana şunları ver ya Rabbi!” gibi bir duyguya kapılabiliriz.
Bu çok ciddi bir hatadır. Kalbe bulaştıysa ciddi bir hastalıktır. Dicle nehrini görmemiş olan ve bir testi su ile büyük bir hediye sunmuş olduğunu sanan bedevinin durumuna benzer.
Şeytan bir insanın iyilikler yapmasına, ibadetlerini yerine getirmesine engel olamayınca bu sefer o iyilikler ve ibadetlerin içinde ona vesvese vermeye başlar: “Sen ne iyi bir insansın... "
“Bu zamanda senin kadar ibadetlerini yapan kaç kişi var ki?”, “Kaç kişiye bu kadar zikir yapmak nasip olur?” gibi düşüncelerle ruh dünyasını bulandırmaya çalışır. Böylece ibadetlerinin içini boşaltır.
Zamanla insan bir de bakar ki, iyiliklerin ve ibadetlerin şekilleri kalmış ama ruhları kaybolmuş. İbadet yaptıkça gönülde takva hassasiyeti artacağına, kalbi vurdumduymazlık ve menfi bir özgüven duygusu sarmış.
Her an Allah Tealâ’nın huzurunda olduğunun daha fazla farkına varacağına, ibadetlerine olan güveninden dolayı o farkındalık iyice azalmış.
İYİLİKLERİMİZ KİMDEN?
İbadetlerimizi yapabilmemiz, iyilikte bulunabilmemiz ve zikirle meşgul olabilmemiz de tamamen Allah Tealâ’nın bize bir ihsanıdır.
İbadetlerimizi hep göz önüne getirerek böbürlenmek, yani yaptığımız ibadetlerle kalbimizde bir varlık duygusu oluşması ciddi bir tehlikedir. Böyle bir halden Allah’a sığınırız.
Bedevinin su testisi ve Dicle nehri karşısındaki hali, ibret almak için yetmez mi?
mehmet öztürk
Cumartesi, 19 Ocak 2019 08:16
Allah isterse şeytan bile yardım ettirir!
İngiltere'de yaşayan Somalili fakir bir kadın, yardım almak için bir radyo istasyonunu arar.
Programı dinleyen ateist bir İngiliz, bu Müslüman kadınla dalga geçmeye karar verir. Kadının ismini ve adresini aldıktan sonra sekreterini çağırarak ona yüklü miktarda gıda ürünlerini alıp kadına götürmesini ister.
Ve sekretere:
-Eğer kadın bu yardımı kimin gönderdiğini sorarsa, ona "şeytanın gönderdiğini" söyle, diye tembihler.
Sekreter, fakir kadının evine gittiğinde, kadın gelen malzemeleri mutlulukla kabul eder.
Sekreter ona:
-Bunları kimin gönderdiğini bilmek istemiyor musun? diye sorduğunda;
Fatima adında, okuma yazma bilmeyen bu kadın malzemeleri gönderen ateist İngiliz düşünürün (Dr. Timothy Winter) müslüman olup adını Abdülhakim Murad olarak değiştirmesine vesile olacak şu hârika cevâbı verir :
-Kimin gönderdiği ile ilgilenmiyorum. Çünkü Hz.ALLAH bir şeyin olmasını istediğinde şeytanlar bile ona itaat eder, der.
Programı dinleyen ateist bir İngiliz, bu Müslüman kadınla dalga geçmeye karar verir. Kadının ismini ve adresini aldıktan sonra sekreterini çağırarak ona yüklü miktarda gıda ürünlerini alıp kadına götürmesini ister.
Ve sekretere:
-Eğer kadın bu yardımı kimin gönderdiğini sorarsa, ona "şeytanın gönderdiğini" söyle, diye tembihler.
Sekreter, fakir kadının evine gittiğinde, kadın gelen malzemeleri mutlulukla kabul eder.
Sekreter ona:
-Bunları kimin gönderdiğini bilmek istemiyor musun? diye sorduğunda;
Fatima adında, okuma yazma bilmeyen bu kadın malzemeleri gönderen ateist İngiliz düşünürün (Dr. Timothy Winter) müslüman olup adını Abdülhakim Murad olarak değiştirmesine vesile olacak şu hârika cevâbı verir :
-Kimin gönderdiği ile ilgilenmiyorum. Çünkü Hz.ALLAH bir şeyin olmasını istediğinde şeytanlar bile ona itaat eder, der.
mehmet öztürk
Çarşamba, 16 Ocak 2019 07:22
Mekruh vakitte namaz
SORU: Hangi vakitlerde namaz kılmak mekruhtur; bunun sebebi nedir?
CEVAP: Güneşin doğmasından yükselmesine kadar olan zaman diliminde, güneş tam tepe noktasındayken ve güneşin batma zamanında namaz kılmak mekruhtur.
İslam, Allah’tan başkasına ibadet etmeyi ya da bunu çağrıştıracak bütün tutum ve davranışları yasaklar. Belli vakitlerde namaz kılınmasının yasak veya mekruh olması da bu bağlamda değerlendirilmelidir. Zira güneşin tam doğuş, tam tepe noktasında ve tam batış hâlinde olduğu zamanlar mecusilerin ibadet vakitleridir. Bu vakitlerde namaz kılmanın yasaklanması veya kısıtlanması, ateşperestlerin ibadet vakitleri ile çakışarak müslümanların onlara benzememesi amacıyladır. Böylece müslümanlarda kimlik ve ibadet bilincinin geliştirilmesi hedeflenmiştir. Ayrıca bu vakitlerin, namazın kemâl anlamda edasına engel bir özelliğinin olduğu da belirtilmiştir (Nesâî, Mevâkît, 29; İbn Mâce, İkâmetü’s-salati ve’s-sünen, 148; Zeylaî, Tebyîn, I, 85; İbn Âbidîn, Reddü’l-muhtar, II, 384).
Şâfiî mezhebine göre ise güneşin doğuşu, tam tepede oluşu ve batışı zamanında sadece nafile namaz kılmak mekruhtur. Bu hususta “Sizden biriniz sabah namazından sonra güneş doğana kadar, ikindiden sonra güneş batana kadar namaz kılmasın” (Muvatta, Kur’an, 4
hadisini delil olarak zikretmişlerdir. Bu vakitlerde farz namazlar, kaza namazları, revâtib sünnetler, tahiyyetü’l-mescid gibi sebepli namazlar kılınabilir. Ayrıca ikindiden sonra güneşin sararmasından batışına kadar nafile namaz kılmak tenzihen mekruhtur (Nevevî, Ravda, I, 192-195).
_________________
Din İşleri Yüksek Kurulu Başkanlığı
CEVAP: Güneşin doğmasından yükselmesine kadar olan zaman diliminde, güneş tam tepe noktasındayken ve güneşin batma zamanında namaz kılmak mekruhtur.
İslam, Allah’tan başkasına ibadet etmeyi ya da bunu çağrıştıracak bütün tutum ve davranışları yasaklar. Belli vakitlerde namaz kılınmasının yasak veya mekruh olması da bu bağlamda değerlendirilmelidir. Zira güneşin tam doğuş, tam tepe noktasında ve tam batış hâlinde olduğu zamanlar mecusilerin ibadet vakitleridir. Bu vakitlerde namaz kılmanın yasaklanması veya kısıtlanması, ateşperestlerin ibadet vakitleri ile çakışarak müslümanların onlara benzememesi amacıyladır. Böylece müslümanlarda kimlik ve ibadet bilincinin geliştirilmesi hedeflenmiştir. Ayrıca bu vakitlerin, namazın kemâl anlamda edasına engel bir özelliğinin olduğu da belirtilmiştir (Nesâî, Mevâkît, 29; İbn Mâce, İkâmetü’s-salati ve’s-sünen, 148; Zeylaî, Tebyîn, I, 85; İbn Âbidîn, Reddü’l-muhtar, II, 384).
Şâfiî mezhebine göre ise güneşin doğuşu, tam tepede oluşu ve batışı zamanında sadece nafile namaz kılmak mekruhtur. Bu hususta “Sizden biriniz sabah namazından sonra güneş doğana kadar, ikindiden sonra güneş batana kadar namaz kılmasın” (Muvatta, Kur’an, 4
hadisini delil olarak zikretmişlerdir. Bu vakitlerde farz namazlar, kaza namazları, revâtib sünnetler, tahiyyetü’l-mescid gibi sebepli namazlar kılınabilir. Ayrıca ikindiden sonra güneşin sararmasından batışına kadar nafile namaz kılmak tenzihen mekruhtur (Nevevî, Ravda, I, 192-195)._________________
Din İşleri Yüksek Kurulu Başkanlığı
mehmet öztürk
Cuma, 11 Ocak 2019 15:07
HERGÜN ÇOĞALIRKEN YAKLAŞMAYIN EMRİ KİME?
ZİNA YASAĞI VE CEZASI
Evlilik dışı cinsel ilişki demek olan zina öteden beri insan aklının, ahlâk ve
hukuk düzenlerinin, diğer semavî dinlerin yanlış, ayıp ve kötü gördüğü bir fiil
olup İslâm dininde de kesin olarak yasaklanmış, işlenmesi büyük günahlar
arasında sayılmış ve önlenebilmesi için birtakım tedbirler öngörülmüştür.
Kur’an’da namus ve iffeti koruma müslüman erkek ve kadınların en önde gelen vasıfları olarak sayılır (el-Mü’minûn 23/5; en-Nûr 24/30-31; elFurkan 25/68; el-Ahzâb 33/35). Kur’an’da, “Zinaya yaklaşmayın, zira o bir
hayasızlıktır ve çok kötü bir yoldur” (el-İsrâ 17/32) buyurularak hem zinanın apaçık bir çirkinlik ve sapma olduğu belirtilmiş hem de zinanın yanı sıra
kişiyi zinaya götürecek yol ve ortamlar yasaklanmıştır. Çünkü zina, nesebin
karışmasına, ailenin dağılmasına, hısımlık, komşuluk, arkadaşlık gibi bağların çözülüp toplumun mânevî ve ahlâkî değerlerinin temelden sarsılmasına
yol açan ve insanı bedenî zevklerinin esiri yapıp aşağılayan çirkin bir davranıştır. Böylesi zararlı ve kötü davranışın sadece ahlâkî ve dinî müeyyidelerle yasaklanması yeterli olmayacağından Kur’an’da zina eden erkek ve
kadına bedenî ceza (celde) uygulanması da emredilmiştir (en-Nûr 24/3). Hz.
Peygamber’in tatbikatında ise bu konuda bir ayırıma gidilerek, Kur’an’da
zikredilen bedenî ceza evli olmayan kimselerin zinasına uygulanmış ve ayrıca bu kimseler bulundukları bölge dışına bir yıllığına sürgün edilmiş, zina
eden evli erkek veya kadının ise taşlanarak öldürülmesi (recm) yönünde
uygulamalar yapılmıştır (Buhârî, “Hudûd”, 30, 32; Ebû Dâvûd, “Hudûd”, 23-
25; Şevkânî, Neylü’l-evtâr, VII, 91-97).
Kur’an ve Sünnet’teki bu esaslardan ve ayırımdan hareketle gelişen İslâm ceza hukukunda da zina suçunun oluşumu, uygulanacak cezanın mahiyet, tür ve şekli, sanık ve suçluların hak ve yükümlülükleri gibi konularda
ayrıntılı bir hukuk doktrini meydana gelmiştir. Bu ayrıntıların temel amacı,
suçta ve cezada kanunîliğin, açıklık, kesinlik ve objektifliğin sağlanması, suçlunun ve toplumun haklarının korunmasında dengenin kurulması, toplumun genel ahlâk esaslarının ve kamu düzeninin ihlâlinin önlenmesidir.
Zina suçunun ispatında dört erkek şahidin bulundurulması veya suçlunun
dört defa ikrarda bulunması şartı da suçun tesbit ve ispatında şüpheli durumları önlemek içindir. Bu aynı zamanda zinanın aleniyet kazanıp toplumca bilinir bir hal aldığında cezalandırılması gibi bir anlam da taşır.
-------------------------
İLMİHAL II, 129 -130.
Evlilik dışı cinsel ilişki demek olan zina öteden beri insan aklının, ahlâk ve
hukuk düzenlerinin, diğer semavî dinlerin yanlış, ayıp ve kötü gördüğü bir fiil
olup İslâm dininde de kesin olarak yasaklanmış, işlenmesi büyük günahlar
arasında sayılmış ve önlenebilmesi için birtakım tedbirler öngörülmüştür.
Kur’an’da namus ve iffeti koruma müslüman erkek ve kadınların en önde gelen vasıfları olarak sayılır (el-Mü’minûn 23/5; en-Nûr 24/30-31; elFurkan 25/68; el-Ahzâb 33/35). Kur’an’da, “Zinaya yaklaşmayın, zira o bir
hayasızlıktır ve çok kötü bir yoldur” (el-İsrâ 17/32) buyurularak hem zinanın apaçık bir çirkinlik ve sapma olduğu belirtilmiş hem de zinanın yanı sıra
kişiyi zinaya götürecek yol ve ortamlar yasaklanmıştır. Çünkü zina, nesebin
karışmasına, ailenin dağılmasına, hısımlık, komşuluk, arkadaşlık gibi bağların çözülüp toplumun mânevî ve ahlâkî değerlerinin temelden sarsılmasına
yol açan ve insanı bedenî zevklerinin esiri yapıp aşağılayan çirkin bir davranıştır. Böylesi zararlı ve kötü davranışın sadece ahlâkî ve dinî müeyyidelerle yasaklanması yeterli olmayacağından Kur’an’da zina eden erkek ve
kadına bedenî ceza (celde) uygulanması da emredilmiştir (en-Nûr 24/3). Hz.
Peygamber’in tatbikatında ise bu konuda bir ayırıma gidilerek, Kur’an’da
zikredilen bedenî ceza evli olmayan kimselerin zinasına uygulanmış ve ayrıca bu kimseler bulundukları bölge dışına bir yıllığına sürgün edilmiş, zina
eden evli erkek veya kadının ise taşlanarak öldürülmesi (recm) yönünde
uygulamalar yapılmıştır (Buhârî, “Hudûd”, 30, 32; Ebû Dâvûd, “Hudûd”, 23-
25; Şevkânî, Neylü’l-evtâr, VII, 91-97).
Kur’an ve Sünnet’teki bu esaslardan ve ayırımdan hareketle gelişen İslâm ceza hukukunda da zina suçunun oluşumu, uygulanacak cezanın mahiyet, tür ve şekli, sanık ve suçluların hak ve yükümlülükleri gibi konularda
ayrıntılı bir hukuk doktrini meydana gelmiştir. Bu ayrıntıların temel amacı,
suçta ve cezada kanunîliğin, açıklık, kesinlik ve objektifliğin sağlanması, suçlunun ve toplumun haklarının korunmasında dengenin kurulması, toplumun genel ahlâk esaslarının ve kamu düzeninin ihlâlinin önlenmesidir.
Zina suçunun ispatında dört erkek şahidin bulundurulması veya suçlunun
dört defa ikrarda bulunması şartı da suçun tesbit ve ispatında şüpheli durumları önlemek içindir. Bu aynı zamanda zinanın aleniyet kazanıp toplumca bilinir bir hal aldığında cezalandırılması gibi bir anlam da taşır.
-------------------------
İLMİHAL II, 129 -130.
mehmet öztürk
Pazartesi, 31 Aralık 2018 10:24
Yılbaşı telaşı?
-Ya Rab!
Böyle mi olacaktı, benim cennet yurdum?
Baktım da etrafıma yalnızım, ağladım durdum.
Bir mânâ veremedim, şu Milâdî yılbaşına!
Şaştım da kaldım, Müslümanların vah telaşına!
Çevirdim başımı, nereye ettimse bir nazar.
Gördüm ki, Noel için hazır, yer-yer çarşı-pazar.
Haykırmak gelmişti içimden, seslendim millete.
Heyhat! Duyuramadım, ne Âhmed'e ne Mehmed'e.
Ey Âlem-i İslâm'ın baş tacı, büyük Türkiye!
Mukaddesatı unuttun, Avrupa diye diye!
Yurdumu işgal eylemiş, şu garbın safsatası,
Kiminin maymunu var, kiminin "Noel babası!"
Anladım, zaman geçmekte bugün dünden de beter.
Kim bilir? Yarın ne hâle düşecek bu şaşkın beşer.
Kulaklar tıkanmış, gözlere çekilmiş perde.
Nankör adam, fazilet arıyor geçmiş giderde.
İslâm’dır bu vatanın dini, kitabı Kur'an-ı Kerîm'dir.
Müslümanın bayramı, Ramazan ve Kurbandır.
Kalamaz bu böyle Fatih’in, Yavuz’un diyarı,
Noel kutlamada, geçerek hıristiyanları.
Maziyi düşündüm de, hayran oldum istiklâle
Ecdadıma söz verdim, varmak için istikbâle,
Çanakkale'de şehidlerim kefensiz yatıyor!..
Sakarya'nın rengi, hâlâ kıpkızıl kan akıyor!..
Şehidlik, gazilik şerefidir Müslümanların.
Düşmanlara alkış tutmak, işidir alçakların.
Şu alçakça yaşayanların aklına yanayım.
Gel ölüm gel, neredesin? Kanımla yıkanayım!
İstemem bu hayatı, Sultan etseler cihanda.
Ölürüm, şerefimle yatarım, toprak altında.
Ya Rab! Hidâyet ver kurtulsun bu millete.
Mehmet Akif Ersoy
Böyle mi olacaktı, benim cennet yurdum?
Baktım da etrafıma yalnızım, ağladım durdum.
Bir mânâ veremedim, şu Milâdî yılbaşına!
Şaştım da kaldım, Müslümanların vah telaşına!
Çevirdim başımı, nereye ettimse bir nazar.
Gördüm ki, Noel için hazır, yer-yer çarşı-pazar.
Haykırmak gelmişti içimden, seslendim millete.
Heyhat! Duyuramadım, ne Âhmed'e ne Mehmed'e.
Ey Âlem-i İslâm'ın baş tacı, büyük Türkiye!
Mukaddesatı unuttun, Avrupa diye diye!
Yurdumu işgal eylemiş, şu garbın safsatası,
Kiminin maymunu var, kiminin "Noel babası!"
Anladım, zaman geçmekte bugün dünden de beter.
Kim bilir? Yarın ne hâle düşecek bu şaşkın beşer.
Kulaklar tıkanmış, gözlere çekilmiş perde.
Nankör adam, fazilet arıyor geçmiş giderde.
İslâm’dır bu vatanın dini, kitabı Kur'an-ı Kerîm'dir.
Müslümanın bayramı, Ramazan ve Kurbandır.
Kalamaz bu böyle Fatih’in, Yavuz’un diyarı,
Noel kutlamada, geçerek hıristiyanları.
Maziyi düşündüm de, hayran oldum istiklâle
Ecdadıma söz verdim, varmak için istikbâle,
Çanakkale'de şehidlerim kefensiz yatıyor!..
Sakarya'nın rengi, hâlâ kıpkızıl kan akıyor!..
Şehidlik, gazilik şerefidir Müslümanların.
Düşmanlara alkış tutmak, işidir alçakların.
Şu alçakça yaşayanların aklına yanayım.
Gel ölüm gel, neredesin? Kanımla yıkanayım!
İstemem bu hayatı, Sultan etseler cihanda.
Ölürüm, şerefimle yatarım, toprak altında.
Ya Rab! Hidâyet ver kurtulsun bu millete.
Mehmet Akif Ersoy
mehmet öztürk
Cuma, 28 Aralık 2018 07:32
Edep
EDEB BUDUR....
Abdülkadir Geylani Hazretlerine birisi bir köle hediye ediyor, diyor ki:
“Bu köleyi alın, zatınıza hizmetçi olsun.
” Abdülkadir Geylani Hazretleri köleyi alıyor, evine getiriyor:
”Evladım, bak,” diyor ” Şu odalar yatma yeridir, şu elbiseler de giyilebilir. Yemek istiyorsan işte şu yemekler var.”
Ondan sonra soruyor:
“Şimdi gördün bunları, nerede yatmak istersin?”
Kölenin cevabı:
“Nereyi münasip görürseniz.”
-”Peki hangi elbiseyi giymek istersin?”
-”Hangisini uygun görürseniz.”
-”Hangi yemeği seversin?”
-”Hangisini verirseniz…”
Köle böyle cevaplar verince, Abdülkadir Geylani Hazretleri gözyaşı dökmeye başlıyor. Köle bu sefer tereddüt ediyor, üzülüyor, acaba hatalı bir cevap mı verdim diye.
Geylani Hazretlerinin gözyaşları sürekli akınca köle yaklaşıyor:
“Efendi Hazretleri, kusur ettiysem, özür dilerim, hata mı ettim acaba?”
“Yok evladım yok, hata etmedin, tam isabet ettin” diyor.
“Niye ağlıyorsunuz öyleyse?” deyince:
“Söylediklerini dinledim de ondan.”
“Ben yanlış bir şey mi söyledim?”
“Yok, doğru söyledin. Keşke senin bana bu yaptığın itaat gibi, ben de Rabbime böyle bir itaatte, kullukta bulunsam da ömrümde bir defa olsun, Ya Rabbi, Senden hiçbir şey istemiyorum.. Nereyi uygun bulursan o evde yatarım, hangi elbiseyi münasip görürsen onu giyerim, hangi rızkı verirsen onu yerim. Başka bir talebim yok Senden, diyebilseydim. Onun için ağlıyorum” diyor…
Abdülkadir Geylani Hazretlerine birisi bir köle hediye ediyor, diyor ki:
“Bu köleyi alın, zatınıza hizmetçi olsun.
” Abdülkadir Geylani Hazretleri köleyi alıyor, evine getiriyor:
”Evladım, bak,” diyor ” Şu odalar yatma yeridir, şu elbiseler de giyilebilir. Yemek istiyorsan işte şu yemekler var.”
Ondan sonra soruyor:
“Şimdi gördün bunları, nerede yatmak istersin?”
Kölenin cevabı:
“Nereyi münasip görürseniz.”
-”Peki hangi elbiseyi giymek istersin?”
-”Hangisini uygun görürseniz.”
-”Hangi yemeği seversin?”
-”Hangisini verirseniz…”
Köle böyle cevaplar verince, Abdülkadir Geylani Hazretleri gözyaşı dökmeye başlıyor. Köle bu sefer tereddüt ediyor, üzülüyor, acaba hatalı bir cevap mı verdim diye.
Geylani Hazretlerinin gözyaşları sürekli akınca köle yaklaşıyor:
“Efendi Hazretleri, kusur ettiysem, özür dilerim, hata mı ettim acaba?”
“Yok evladım yok, hata etmedin, tam isabet ettin” diyor.
“Niye ağlıyorsunuz öyleyse?” deyince:
“Söylediklerini dinledim de ondan.”
“Ben yanlış bir şey mi söyledim?”
“Yok, doğru söyledin. Keşke senin bana bu yaptığın itaat gibi, ben de Rabbime böyle bir itaatte, kullukta bulunsam da ömrümde bir defa olsun, Ya Rabbi, Senden hiçbir şey istemiyorum.. Nereyi uygun bulursan o evde yatarım, hangi elbiseyi münasip görürsen onu giyerim, hangi rızkı verirsen onu yerim. Başka bir talebim yok Senden, diyebilseydim. Onun için ağlıyorum” diyor…
mehmet öztürk
Perşembe, 27 Aralık 2018 07:40
Nasihat...
Sa’d bin Ebi Vakkas (Radiyallahu Anh) ölüm döşeğinde iken oğluna:
1-Namaz kılmak istediğinde güzelce abdest al ve o son namazınmış da, başka namaz kılamayacakmışsın gibi namaz kıl,
2−Tamahkârlıktan kaçın, çünkü o peşin fakirliktir,
3−Kanaatkâr olmaya bak, çünkü o zenginliktir,
4−İş ve sözlerinde dikkatli ol,
5−Sonradan özür dilemek zorunda kalacağın her şeyden kaçın,
6−Hayırlı olduğuna inandığın işi yap.”
1-Namaz kılmak istediğinde güzelce abdest al ve o son namazınmış da, başka namaz kılamayacakmışsın gibi namaz kıl,
2−Tamahkârlıktan kaçın, çünkü o peşin fakirliktir,
3−Kanaatkâr olmaya bak, çünkü o zenginliktir,
4−İş ve sözlerinde dikkatli ol,
5−Sonradan özür dilemek zorunda kalacağın her şeyden kaçın,
6−Hayırlı olduğuna inandığın işi yap.”
mehmet öztürk
Salı, 25 Aralık 2018 08:34
İnsan...
“İNSAN BU! BAZEN ÖYLE BAZEN BÖYLE!”
Allah Resûlü'nün kâtipliğini yapanlardan biri olan, Temîm kabilesinden Hanzala b. Rebî' (r.a) başından geçen şöyle bir olayı anlatmıştır:
“Resûlullah'ın yanındaydık. Bize cenneti ve cehennemi öyle anlattı ki onları gözümüzle görmüş gibi olduk. Sonra ben kalkıp eşimle çocuğumun yanına gittim ve gülüp eğlendim. Derken Resûlullah'ın yanındaki hâlimizi hatırladım hemen dışarı çıktım. Yolda Ebû Bekir'e rastladım. Ona (yaşadıklarımı anlattım ve) 'Ben münafık oldum, münafık oldum!' dedim. Ebû Bekir de, 'Biz de aynı şeyleri yapıyoruz.' dedi.”
Sonra Hanzala gidip Peygamber'e (s.a.v), “Yâ Resûlallah, seni gördüğümüzde kalplerimiz yumuşuyor, âhiret adamı oluyoruz. Ama senin yanından ayrıldıktan sonra dünya hoşumuza gidiyor, eşimizi ve çocuklarımızı sevip kokluyoruz.” diye yakındı.
Bunun üzerine Allah Resûlü(s.a.v) şöyle buyurdu: “Hanzala! Benim yanımdaki hâlinizi ayrıldıktan sonra da sürdürseydiniz melekler evinizdeyken —ya da yolda— sizinle musâfaha ederlerdi. Fakat ey Hanzala, (insan bu!) bazen öyle bazen böyle!”
————————
Hadislerle İslam VII Şakalaşma ve Eğlence / Eğlenirken De Ölçülü Olmalı Sayfa: 495
Allah Resûlü'nün kâtipliğini yapanlardan biri olan, Temîm kabilesinden Hanzala b. Rebî' (r.a) başından geçen şöyle bir olayı anlatmıştır:
“Resûlullah'ın yanındaydık. Bize cenneti ve cehennemi öyle anlattı ki onları gözümüzle görmüş gibi olduk. Sonra ben kalkıp eşimle çocuğumun yanına gittim ve gülüp eğlendim. Derken Resûlullah'ın yanındaki hâlimizi hatırladım hemen dışarı çıktım. Yolda Ebû Bekir'e rastladım. Ona (yaşadıklarımı anlattım ve) 'Ben münafık oldum, münafık oldum!' dedim. Ebû Bekir de, 'Biz de aynı şeyleri yapıyoruz.' dedi.”
Sonra Hanzala gidip Peygamber'e (s.a.v), “Yâ Resûlallah, seni gördüğümüzde kalplerimiz yumuşuyor, âhiret adamı oluyoruz. Ama senin yanından ayrıldıktan sonra dünya hoşumuza gidiyor, eşimizi ve çocuklarımızı sevip kokluyoruz.” diye yakındı.
Bunun üzerine Allah Resûlü(s.a.v) şöyle buyurdu: “Hanzala! Benim yanımdaki hâlinizi ayrıldıktan sonra da sürdürseydiniz melekler evinizdeyken —ya da yolda— sizinle musâfaha ederlerdi. Fakat ey Hanzala, (insan bu!) bazen öyle bazen böyle!”
————————
Hadislerle İslam VII Şakalaşma ve Eğlence / Eğlenirken De Ölçülü Olmalı Sayfa: 495
11624
Ziyaretçi defterindeki mesajlar
Ziyaretçi defterindeki mesajlar
