Ziyaretci defteri
mehmet öztürk
Cumartesi, 12 Haziran 2021 13:11
Trafikte hızla giderken lastik patlaması
Hız 100 km ve üstü iken lastiklerden biri patladığında otomobili savrulmadan durdurmak!...
1- Lastik patladığında, olabildiğince sakin olmaya çalışın ve direksiyon simidini iki elinizle sıkıca tutun.
2-Ayağınızı frenden uzak tutmanız çok önemlidir. Fren pedalına bile bakma, aklından bile geçirme ...⛔
3- Şeritinizde kalın ve değiştirmemeye çalışın, olabildiğince düz bir yolda kalın.
4- Arabanızın manuel şanzımanı varsa, kademeli olarak vites düşürün.ANCAK YALNIZCA aracın tamamen kontrol altında olduğunu hissederseniz bunu yapın.
5- Arabanızın otomatik şanzımanı varsa, Sürüş (D) konumunda kalın, DEĞİŞTİRMEYİN.
Frenleri kullanmayın, patlayan lastik sizi yavaşlatacaktır.
6- Hızınız 50 km'ye düştüğünde, araç durana kadar frenleri hafifçe uygulayabilirsiniz.
Herkese duyurun! Bir hayat kurtarabilirsiniz.(Alıntı)
1- Lastik patladığında, olabildiğince sakin olmaya çalışın ve direksiyon simidini iki elinizle sıkıca tutun.
2-Ayağınızı frenden uzak tutmanız çok önemlidir. Fren pedalına bile bakma, aklından bile geçirme ...⛔
3- Şeritinizde kalın ve değiştirmemeye çalışın, olabildiğince düz bir yolda kalın.
4- Arabanızın manuel şanzımanı varsa, kademeli olarak vites düşürün.ANCAK YALNIZCA aracın tamamen kontrol altında olduğunu hissederseniz bunu yapın.
5- Arabanızın otomatik şanzımanı varsa, Sürüş (D) konumunda kalın, DEĞİŞTİRMEYİN.
Frenleri kullanmayın, patlayan lastik sizi yavaşlatacaktır.
6- Hızınız 50 km'ye düştüğünde, araç durana kadar frenleri hafifçe uygulayabilirsiniz.
Herkese duyurun! Bir hayat kurtarabilirsiniz.(Alıntı)
mehmet öztürk
Perşembe, 10 Haziran 2021 01:52
Bana Bir Fırsat Ver Allah'ım
Sahabeden Rebîa B.Ka’b(r.a.) anlatıyor:
Ben, (bir yolculuk esnasında) geceleri (ola ki Allah Resulü’nün bir şeye ihtiyacı olur diye) Allah Resulü’nün (s.a.s.) yakınlarında geceliyordum. Bir defasında ona abdest alması için su ve ihtiyaç duyduğu başka şeyleri getirdim. Bunun üzerine "(bana olan bu hizmetine karşılık) benden (bir şey) iste!" buyurdu. Ben de "Cennette sana yakın olmak istiyorum" dedim. Rasûlullâh (s.a.s.) "başka bir şey isteseydin" dedi. Ben "ben bunu istiyorum" dedim. Bunun üzerine bana "öyleyse çok secde etmek suretiyle nefsine karşı bana yardım et" buyurdu.
Hadiseden almamız gereken onlarca ders var:
Rasûlullah ile baş başasınız ve o size "iste!" diyor. Benden bir isteğin var mı diyor. Neler istemez ki insan… İsteyenler de olmuş nitekim. "Yâ Rasûlallâh! Duâ etsen de malım bereketlense... Duâ etsen de çoluk çocuk sahibi olsam, duâ etsen de sürülerim çoğalsa, vadi dolusu koyunlarım, develerim olsa…Duâ etsen de zengin olsam...!" diye. Rebîa sadece bir şey istemiş: "Yâ Rasûlallâh, cennette sana arkadaş olmak isterim." Başka da bir isteğim yoktur demiş Rasûlullâh’ın iki kez ısrarla sormasına karşılık... Ve sonunda ona şu tavsiyede bulunmuş: "Ey Rebîa, bu isteğine kavuşabilmek için secdelerini artırarak bana yardımcı ol!" Bu isteğine ulaşabilmek için secdeni çoğaltmalı, ahlâkını güzelleştirmelisin. İyi baba, iyi eş, iyi komşu, iyi evlat olmalısın. Ticaretinde, iş hayatında, memuriyetinde, sanatında, ziraatında… dürüst olmalısın. Hayırsever olmalı, sevgi ve merhamet dolu olmalı, sorumlu ve şuurlu yaşamalısın biçiminde derslerimizi çoğaltabiliriz.
Şu yukarıda zikredilen hadiseden çıkarılacak nice dersler ve ibretler var. İyiliğe iyilikle muamele etmekten tutunuz da, istemesini bilmeye, her işte yüksek himmet sahibi olmaya, nefsimizi arındırmak suretiyle bize verilecek olan nimetlere kavuşma konusunda kendimize bir vesile bulmaya ve hem kavlen hem de fiilen duâda bulunmanın insan için ne büyük kıymetinin olduğunu anlamaya varıncaya kadar…
Belki de Allah Resulü (s.a.s.) sahabesinin dünyevi bir şey isteyeceğini zannetmişti. Ama Rebîa öyle bir şey istedi ki… Hem cennetlik olmayı hem de cennette peygamberimize komşu olmayı. Öyle bir makamda bulunmayı istiyor ki… Allah Resulü kendisinin bir kul olduğunun bilincinde. Hidayet ve dalalet onun elinde değil. Kimin cennetlik kimin cehennemlik olacağını o belirlemiyor. Nitekim Rabbimiz ona "Sen sevdiğine hidayet edemezsin, Allah dilediğine hidayet eder." ( Kasas; 28/56) buyuruyor.
Yine, Peygamberimiz duasını alan kişiye "tamam sen bu işi olmuş bil" demiyor!
"De ki: Ben size, Allah’ın hazineleri benim yanımdadır, demiyorum. Ben gaybı da bilmem. Size, ben bir meleğim de demiyorum. Ben, sadece bana vahyolunana uyarım. De ki: Kör ile gören hiç bir olur mu? Düşünmez misiniz?" (En’âm; 6/50)
Peygamberimiz (s.a.s.)in Rebîa’ya söyledikleriyle şu ifadeleri bizi hep aynı hedefe yönlendirmektedir:
"Kulum bana en çok kendisine farz kıldığım ibadetleri yaparak yaklaşır. (Farzları eda ettikten sonra) bir de nafileleri yaparsa bana yaklaşmaya devam eder öyle ki sonunda ben onun işiten kulağı, gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum. Benden bir şey isterse,istediğini veririm. Bana bir şeyden sığınırsa sığındığı şeye karşı onu korurum." (Buhârî, Rikâk, 3
Allah anlama, akletme, yaşama fırsatı ve sevinci versin. (Burhan İşliyen Dib.başk.Yard)
Ben, (bir yolculuk esnasında) geceleri (ola ki Allah Resulü’nün bir şeye ihtiyacı olur diye) Allah Resulü’nün (s.a.s.) yakınlarında geceliyordum. Bir defasında ona abdest alması için su ve ihtiyaç duyduğu başka şeyleri getirdim. Bunun üzerine "(bana olan bu hizmetine karşılık) benden (bir şey) iste!" buyurdu. Ben de "Cennette sana yakın olmak istiyorum" dedim. Rasûlullâh (s.a.s.) "başka bir şey isteseydin" dedi. Ben "ben bunu istiyorum" dedim. Bunun üzerine bana "öyleyse çok secde etmek suretiyle nefsine karşı bana yardım et" buyurdu.
Hadiseden almamız gereken onlarca ders var:
Rasûlullah ile baş başasınız ve o size "iste!" diyor. Benden bir isteğin var mı diyor. Neler istemez ki insan… İsteyenler de olmuş nitekim. "Yâ Rasûlallâh! Duâ etsen de malım bereketlense... Duâ etsen de çoluk çocuk sahibi olsam, duâ etsen de sürülerim çoğalsa, vadi dolusu koyunlarım, develerim olsa…Duâ etsen de zengin olsam...!" diye. Rebîa sadece bir şey istemiş: "Yâ Rasûlallâh, cennette sana arkadaş olmak isterim." Başka da bir isteğim yoktur demiş Rasûlullâh’ın iki kez ısrarla sormasına karşılık... Ve sonunda ona şu tavsiyede bulunmuş: "Ey Rebîa, bu isteğine kavuşabilmek için secdelerini artırarak bana yardımcı ol!" Bu isteğine ulaşabilmek için secdeni çoğaltmalı, ahlâkını güzelleştirmelisin. İyi baba, iyi eş, iyi komşu, iyi evlat olmalısın. Ticaretinde, iş hayatında, memuriyetinde, sanatında, ziraatında… dürüst olmalısın. Hayırsever olmalı, sevgi ve merhamet dolu olmalı, sorumlu ve şuurlu yaşamalısın biçiminde derslerimizi çoğaltabiliriz.
Şu yukarıda zikredilen hadiseden çıkarılacak nice dersler ve ibretler var. İyiliğe iyilikle muamele etmekten tutunuz da, istemesini bilmeye, her işte yüksek himmet sahibi olmaya, nefsimizi arındırmak suretiyle bize verilecek olan nimetlere kavuşma konusunda kendimize bir vesile bulmaya ve hem kavlen hem de fiilen duâda bulunmanın insan için ne büyük kıymetinin olduğunu anlamaya varıncaya kadar…
Belki de Allah Resulü (s.a.s.) sahabesinin dünyevi bir şey isteyeceğini zannetmişti. Ama Rebîa öyle bir şey istedi ki… Hem cennetlik olmayı hem de cennette peygamberimize komşu olmayı. Öyle bir makamda bulunmayı istiyor ki… Allah Resulü kendisinin bir kul olduğunun bilincinde. Hidayet ve dalalet onun elinde değil. Kimin cennetlik kimin cehennemlik olacağını o belirlemiyor. Nitekim Rabbimiz ona "Sen sevdiğine hidayet edemezsin, Allah dilediğine hidayet eder." ( Kasas; 28/56) buyuruyor.
Yine, Peygamberimiz duasını alan kişiye "tamam sen bu işi olmuş bil" demiyor!
"De ki: Ben size, Allah’ın hazineleri benim yanımdadır, demiyorum. Ben gaybı da bilmem. Size, ben bir meleğim de demiyorum. Ben, sadece bana vahyolunana uyarım. De ki: Kör ile gören hiç bir olur mu? Düşünmez misiniz?" (En’âm; 6/50)
Peygamberimiz (s.a.s.)in Rebîa’ya söyledikleriyle şu ifadeleri bizi hep aynı hedefe yönlendirmektedir:
"Kulum bana en çok kendisine farz kıldığım ibadetleri yaparak yaklaşır. (Farzları eda ettikten sonra) bir de nafileleri yaparsa bana yaklaşmaya devam eder öyle ki sonunda ben onun işiten kulağı, gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum. Benden bir şey isterse,istediğini veririm. Bana bir şeyden sığınırsa sığındığı şeye karşı onu korurum." (Buhârî, Rikâk, 3
Allah anlama, akletme, yaşama fırsatı ve sevinci versin. (Burhan İşliyen Dib.başk.Yard)
mehmet öztürk
Salı, 08 Haziran 2021 18:38
Allah'ım yolundan ayırma
Sahabeden Rebîa B.Ka’b(r.a.) anlatıyor:
Ben, (bir yolculuk esnasında) geceleri (ola ki Allah Resulü’nün bir şeye ihtiyacı olur diye) Allah Resulü’nün (s.a.s.) yakınlarında geceliyordum. Bir defasında ona abdest alması için su ve ihtiyaç duyduğu başka şeyleri getirdim. Bunun üzerine "(bana olan bu hizmetine karşılık) benden (bir şey) iste!" buyurdu. Ben de "Cennette sana yakın olmak istiyorum" dedim. Rasûlullâh (s.a.s.) "başka bir şey isteseydin" dedi. Ben "ben bunu istiyorum" dedim. Bunun üzerine bana "öyleyse çok secde etmek suretiyle nefsine karşı bana yardım et" buyurdu.
Hadiseden almamız gereken onlarca ders var:
Rasûlullah ile baş başasınız ve o size "iste!" diyor. Benden bir isteğin var mı diyor. Neler istemez ki insan… İsteyenler de olmuş nitekim. "Yâ Rasûlallâh! Duâ etsen de malım bereketlense... Duâ etsen de çoluk çocuk sahibi olsam, duâ etsen de sürülerim çoğalsa, vadi dolusu koyunlarım, develerim olsa…Duâ etsen de zengin olsam...!" diye. Rebîa sadece bir şey istemiş: "Yâ Rasûlallâh, cennette sana arkadaş olmak isterim." Başka da bir isteğim yoktur demiş Rasûlullâh’ın iki kez ısrarla sormasına karşılık... Ve sonunda ona şu tavsiyede bulunmuş: "Ey Rebîa, bu isteğine kavuşabilmek için secdelerini artırarak bana yardımcı ol!" Bu isteğine ulaşabilmek için secdeni çoğaltmalı, ahlâkını güzelleştirmelisin. İyi baba, iyi eş, iyi komşu, iyi evlat olmalısın. Ticaretinde, iş hayatında, memuriyetinde, sanatında, ziraatında… dürüst olmalısın. Hayırsever olmalı, sevgi ve merhamet dolu olmalı, sorumlu ve şuurlu yaşamalısın biçiminde derslerimizi çoğaltabiliriz.
Şu yukarıda zikredilen hadiseden çıkarılacak nice dersler ve ibretler var. İyiliğe iyilikle muamele etmekten tutunuz da, istemesini bilmeye, her işte yüksek himmet sahibi olmaya, nefsimizi arındırmak suretiyle bize verilecek olan nimetlere kavuşma konusunda kendimize bir vesile bulmaya ve hem kavlen hem de fiilen duâda bulunmanın insan için ne büyük kıymetinin olduğunu anlamaya varıncaya kadar…
Belki de Allah Resulü (s.a.s.) sahabesinin dünyevi bir şey isteyeceğini zannetmişti. Ama Rebîa öyle bir şey istedi ki… Hem cennetlik olmayı hem de cennette peygamberimize komşu olmayı. Öyle bir makamda bulunmayı istiyor ki… Allah Resulü kendisinin bir kul olduğunun bilincinde. Hidayet ve dalalet onun elinde değil. Kimin cennetlik kimin cehennemlik olacağını o belirlemiyor. Nitekim Rabbimiz ona "Sen sevdiğine hidayet edemezsin, Allah dilediğine hidayet eder." ( Kasas; 28/56) buyuruyor.
Yine, Peygamberimiz duasını alan kişiye "tamam sen bu işi olmuş bil" demiyor!
"De ki: Ben size, Allah’ın hazineleri benim yanımdadır, demiyorum. Ben gaybı da bilmem. Size, ben bir meleğim de demiyorum. Ben, sadece bana vahyolunana uyarım. De ki: Kör ile gören hiç bir olur mu? Düşünmez misiniz?" (En’âm; 6/50)
Peygamberimiz (s.a.s.)in Rebîa’ya söyledikleriyle şu ifadeleri bizi hep aynı hedefe yönlendirmektedir:
"Kulum bana en çok kendisine farz kıldığım ibadetleri yaparak yaklaşır. (Farzları eda ettikten sonra) bir de nafileleri yaparsa bana yaklaşmaya devam eder öyle ki sonunda ben onun işiten kulağı, gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum. Benden bir şey isterse,istediğini veririm. Bana bir şeyden sığınırsa sığındığı şeye karşı onu korurum." (Buhârî, Rikâk, 3 Allah anlama, akletme, yaşama fırsatı ve sevinci versin. (Burhan İşliyen Dib.başk.Yard)
Ben, (bir yolculuk esnasında) geceleri (ola ki Allah Resulü’nün bir şeye ihtiyacı olur diye) Allah Resulü’nün (s.a.s.) yakınlarında geceliyordum. Bir defasında ona abdest alması için su ve ihtiyaç duyduğu başka şeyleri getirdim. Bunun üzerine "(bana olan bu hizmetine karşılık) benden (bir şey) iste!" buyurdu. Ben de "Cennette sana yakın olmak istiyorum" dedim. Rasûlullâh (s.a.s.) "başka bir şey isteseydin" dedi. Ben "ben bunu istiyorum" dedim. Bunun üzerine bana "öyleyse çok secde etmek suretiyle nefsine karşı bana yardım et" buyurdu.
Hadiseden almamız gereken onlarca ders var:
Rasûlullah ile baş başasınız ve o size "iste!" diyor. Benden bir isteğin var mı diyor. Neler istemez ki insan… İsteyenler de olmuş nitekim. "Yâ Rasûlallâh! Duâ etsen de malım bereketlense... Duâ etsen de çoluk çocuk sahibi olsam, duâ etsen de sürülerim çoğalsa, vadi dolusu koyunlarım, develerim olsa…Duâ etsen de zengin olsam...!" diye. Rebîa sadece bir şey istemiş: "Yâ Rasûlallâh, cennette sana arkadaş olmak isterim." Başka da bir isteğim yoktur demiş Rasûlullâh’ın iki kez ısrarla sormasına karşılık... Ve sonunda ona şu tavsiyede bulunmuş: "Ey Rebîa, bu isteğine kavuşabilmek için secdelerini artırarak bana yardımcı ol!" Bu isteğine ulaşabilmek için secdeni çoğaltmalı, ahlâkını güzelleştirmelisin. İyi baba, iyi eş, iyi komşu, iyi evlat olmalısın. Ticaretinde, iş hayatında, memuriyetinde, sanatında, ziraatında… dürüst olmalısın. Hayırsever olmalı, sevgi ve merhamet dolu olmalı, sorumlu ve şuurlu yaşamalısın biçiminde derslerimizi çoğaltabiliriz.
Şu yukarıda zikredilen hadiseden çıkarılacak nice dersler ve ibretler var. İyiliğe iyilikle muamele etmekten tutunuz da, istemesini bilmeye, her işte yüksek himmet sahibi olmaya, nefsimizi arındırmak suretiyle bize verilecek olan nimetlere kavuşma konusunda kendimize bir vesile bulmaya ve hem kavlen hem de fiilen duâda bulunmanın insan için ne büyük kıymetinin olduğunu anlamaya varıncaya kadar…
Belki de Allah Resulü (s.a.s.) sahabesinin dünyevi bir şey isteyeceğini zannetmişti. Ama Rebîa öyle bir şey istedi ki… Hem cennetlik olmayı hem de cennette peygamberimize komşu olmayı. Öyle bir makamda bulunmayı istiyor ki… Allah Resulü kendisinin bir kul olduğunun bilincinde. Hidayet ve dalalet onun elinde değil. Kimin cennetlik kimin cehennemlik olacağını o belirlemiyor. Nitekim Rabbimiz ona "Sen sevdiğine hidayet edemezsin, Allah dilediğine hidayet eder." ( Kasas; 28/56) buyuruyor.
Yine, Peygamberimiz duasını alan kişiye "tamam sen bu işi olmuş bil" demiyor!
"De ki: Ben size, Allah’ın hazineleri benim yanımdadır, demiyorum. Ben gaybı da bilmem. Size, ben bir meleğim de demiyorum. Ben, sadece bana vahyolunana uyarım. De ki: Kör ile gören hiç bir olur mu? Düşünmez misiniz?" (En’âm; 6/50)
Peygamberimiz (s.a.s.)in Rebîa’ya söyledikleriyle şu ifadeleri bizi hep aynı hedefe yönlendirmektedir:
"Kulum bana en çok kendisine farz kıldığım ibadetleri yaparak yaklaşır. (Farzları eda ettikten sonra) bir de nafileleri yaparsa bana yaklaşmaya devam eder öyle ki sonunda ben onun işiten kulağı, gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum. Benden bir şey isterse,istediğini veririm. Bana bir şeyden sığınırsa sığındığı şeye karşı onu korurum." (Buhârî, Rikâk, 3
Allah anlama, akletme, yaşama fırsatı ve sevinci versin. (Burhan İşliyen Dib.başk.Yard)
mehmet öztürk
Cuma, 04 Haziran 2021 07:53
Hayırlı Cumalar
GERÇEKLERLE YÜZLEŞMEYİ GÖZE ALABİLECEK MİYİZ?
Gerçeklerle yüzleşmeyi göze alabilecek kadar geniş bir ufka sahip olmak gerekir.
Hz Peygamber sav efendimizin çok ama çok sevildiği iddia ediliyor, ama onun getirdiği dinin çağa uygun olmadığı düşünülüyorsa,
Hz Kur'anın Hayata dokunması sakıncalı bulunuyor, sadece duvarda asılı süs ve zinet görseli olarak kutsiyet yükleniyorsa,
Bu dinin düğünlerimize değilde cenazelerimize karışması isteniyorsa,
Dine sahip çıkanlara, hayata dair uygulama alanındaki gayretlerine şiddetle karşı koyup, dini referanslı bir hayatla mücadele etmiş, mücadele eden, mücadele edeceklere kucak açılıyorsa,
Dahası benim istediğim kadar müslüman olabilir, benim istediğim kadar hayata uygulayabilir, hatta onları da ben istemediğim bir zaman yasaklayabilirim deniliyorsa, bunu diyenler de ekran ekran çıkıp İslamı en güzel biz yaşıyoruz diye gevşek gevşek konuşabiliyorsa benim size buradan
"Hayırlı Cumalar" demekten başka bir temennim olamaz.
İslam dini kimsenin tekelinde başkasına karşı sopa olarak kullanabileceği bir din asla değildir. Ancak bu din aynı zamanda bir kimsenin yaşadığı tezatlarla dolu hayatını "hoşgörü, sevgi ve saygı" dini diyerek, bu dinin gereklerini her alanda (sosyal, siyasal, kültürel alanlar dahil) yerine getirmeden kendini temize çekebileceğini sandığı, hatta "Kul ile Allah arasında" diyerek te tamamen içtimai hayattan el çektirilecek bir dinde değildir.
İnancımızda samimi isek, kendimizi Kur'ana uymaya, Hz peygamber sav efendimizin yolunda yürümeye adarız. Değilse de Müslümanlık iddiamız Abdullah İbn ubey bin selulün islamından farkı kalmaz.
Sanırım anlaşılmayan bir husus yoktur. Yazının, şunumu dedin, bunu mu kasdettin diyerek anlam ve manasının kaybolmasına müsaade etmeyin. Yazının özü ve özeti "Müslüman bir kimse Kuranı düstur edinir, Hz Peygamberi rehber edinir, İslami bir hayatı benimser müslüman olarak yaşar ve Müslüman olarak ölmeyi temenni eder"
Şimdi herkese tekraren "hayırlı cumalar" olsun. (Hasan Demirci)
Gerçeklerle yüzleşmeyi göze alabilecek kadar geniş bir ufka sahip olmak gerekir.
Hz Peygamber sav efendimizin çok ama çok sevildiği iddia ediliyor, ama onun getirdiği dinin çağa uygun olmadığı düşünülüyorsa,
Hz Kur'anın Hayata dokunması sakıncalı bulunuyor, sadece duvarda asılı süs ve zinet görseli olarak kutsiyet yükleniyorsa,
Bu dinin düğünlerimize değilde cenazelerimize karışması isteniyorsa,
Dine sahip çıkanlara, hayata dair uygulama alanındaki gayretlerine şiddetle karşı koyup, dini referanslı bir hayatla mücadele etmiş, mücadele eden, mücadele edeceklere kucak açılıyorsa,
Dahası benim istediğim kadar müslüman olabilir, benim istediğim kadar hayata uygulayabilir, hatta onları da ben istemediğim bir zaman yasaklayabilirim deniliyorsa, bunu diyenler de ekran ekran çıkıp İslamı en güzel biz yaşıyoruz diye gevşek gevşek konuşabiliyorsa benim size buradan
"Hayırlı Cumalar" demekten başka bir temennim olamaz.
İslam dini kimsenin tekelinde başkasına karşı sopa olarak kullanabileceği bir din asla değildir. Ancak bu din aynı zamanda bir kimsenin yaşadığı tezatlarla dolu hayatını "hoşgörü, sevgi ve saygı" dini diyerek, bu dinin gereklerini her alanda (sosyal, siyasal, kültürel alanlar dahil) yerine getirmeden kendini temize çekebileceğini sandığı, hatta "Kul ile Allah arasında" diyerek te tamamen içtimai hayattan el çektirilecek bir dinde değildir.
İnancımızda samimi isek, kendimizi Kur'ana uymaya, Hz peygamber sav efendimizin yolunda yürümeye adarız. Değilse de Müslümanlık iddiamız Abdullah İbn ubey bin selulün islamından farkı kalmaz.
Sanırım anlaşılmayan bir husus yoktur. Yazının, şunumu dedin, bunu mu kasdettin diyerek anlam ve manasının kaybolmasına müsaade etmeyin. Yazının özü ve özeti "Müslüman bir kimse Kuranı düstur edinir, Hz Peygamberi rehber edinir, İslami bir hayatı benimser müslüman olarak yaşar ve Müslüman olarak ölmeyi temenni eder"
Şimdi herkese tekraren "hayırlı cumalar" olsun. (Hasan Demirci)
mehmet öztürk
Pazar, 30 May 2021 02:30
Taksim camii
TAKSİM CAMİİ NEDEN ÖNEMLİDİR?
Sosyal medyada özellikle genç nesillerin Taksim Camii konusuna yabancı olduklarını görüyoruz. "Bu konu neden bu kadar abartıldı", "küçük bir cami, ne önemi var ki" tarzı yorumları görünce bir hatırlatma yapmak icabetti. Çünkü yeni nesiller yakın tarihi bilmiyor. Dolayısıyla da olanları doğru şekilde yorumlayamıyor. Taksim Camii neden önemlidir maddeler halinde bakalım;
1- Öncelikle belirtelim ki Taksim Camii bugünün konusu değildir. Geçmişi 150 yıla kadar uzanan bir ayakta kalma mücadelesinin, İslam olma ve İslam kalma mücadelesinin bir sembolüdür.
2- Taksim/Beyoğlu bölgesi Osmanlı döneminde Pera olarak adlandırılan ve gayri müslimlerin yaşadığı bir bölgedir. İçkinin ve sefahatin izin verildiği tek bölge olması dolayısıyla da asırlarca fuhşiyyatın merkezi olarak kalmıştır.
3- Osmanlı'nın zayıfladığı dönemlerde adeta kurtarılmış bölge olarak yabancı misyonların, casusların ve türlü oluşumların merkezi haline gelmiştir. 18. yüzyılda Osmanlı-Rus savaşından sonra buraya Ruslar tarafından yaptırılan Ortodoks Kilisesi Müslüman ahalinin büyük tepkisini çekmiştir. Çünkü bölgede pek çok kilise ve sinagog varken Rusların baskıyla kendi kiliselerini inşa etmeleri bir bağımsızlık meselesi haline dönüşmüştür. Tüm bu kilise ve sinagoglara alternatif olarak sadece 1 küçük cami(Ağa Camii) bulunması Müslümanların izzetine dokunmuştur. Bunun üzerine Sultan Abdülhamid tarafından daha o dönemde bölgeye büyük bir cuma camisi yaptırılması planlanmıştır. Bunu duyan batılı ülkeler Osmanlıyı tehdit etmişler ve bu bölgeyi elbirliğiyle sahiplenmişlerdir.
4- Cami konusu ikinci kez 1952 yılında Adnan Menderes tarafından dile getirilmişse de yine batılıların tehditleriyle geri adım atılmıştır.
5- Beyoğlu'ndaki levantenlerin, azınlıkların ve gayri müslimlerin 1960'dan sonra bölgeyi tamamen tahliye etmeleri ve yerlerine Müslüman ahalinin yerleşmesine rağmen cami yapımı uzun yıllar engel yemeye devam etmiştir.
6- Süleyman Demirel(1979) ve Turgut Özal da(198 Taksim'e cami önerisine sıcak bakmışsa da kendi dönemlerinde batılıların baskısı ve tehditleriyle; içimizdeki İslam düşmanlarının, sabetayistlerin, dönmelerin tesiriyle geri adım atmışlardır. Yine Recep Tayyip Erdoğan'ın belediye başkanlığı döneminde ve Erbakan'ın başbakanlığı döneminde gündeme gelmesine rağmen 28 Şubat darbesi nedeniyle cami yapılamamıştır.
7- 2013 senesinde Taksim Camiini yeniden gündeme alan Recep Tayyip Erdoğan'ın karşısına bu kez de aynı bölgede fitili ateşlenen Gezi ayaklanması ile engel olunmaya çalışılmıştır.
8- Tüm tehditlere ve içeriden/dışarıdan saldırılara rağmen Cumhurbaşkanımızın talimatıyla 2017 yılında Taksim Camiinin temeli atılmıştır. Gezi tayfası, TÜSİAD, Koç Grubu, DHKP-C, Almanya, ABD, Mason örgütleri ve kimi muhalefet partileri Taksim'e camiye izin vermeyecekleri yönünde açıklama yapmışlardır.
9- Taksim Camii aradan geçen 150 yılın ardından bugün tamamlanarak ibadete açıldı. Bu camii sadece bir ibadet merkezi değil aynı zamanda Pera bölgesinin fethinin de tamamlandığı anlamına geliyor. Çünkü dinimizde ezan okunmayan yer İslam toprağı kabul edilmiyor. Zaten tüm mücadele de bundan dolayıdır. Mesele Taksim Camii değil, bu ülkenin bir bütün olarak İslam kalma mücadelesidir. Sultan Fatih zamanında bir ihsan olarak Cenevizlilere ve Yahudilere tahsis edilen bu bölge tıpkı kapitülasyonlar gibi uzun asırlar Osmanlının başına bela olmuştur. Taksim Camiinin ibadete açılması Fatih zamanında verilen ihsanın ihanetleri sebebiyle levantenlerden geri alınması ve İstanbul'un madden ve manen fethinin tamamlandığı anlamına geliyor. Tıpkı İstiklal Harbi sonrasında kapitülasyonların kaldırılması gibi.
10- Taksim Camii tıpkı Ayasofya gibi fethin sembolüdür. Büyüklüğünün değil sembolik anlamının önemi vardır. Çünkü bu camii Osmanlının, Sultan Abdülhamid'in, Menderes'in, Demirel'in, Özal'ın, Erbakan'ın bizlere miras bıraktığı ahdidir. Gezi tayfasının Taksim camii protestolarında "İşgal 1453'te başladı" pankartları taşıması işte bu sebepledir. Türkiye düşmanları ne dediğini çok iyi biliyor. Taksim camiinin ne anlama geldiğini çok iyi biliyor. Sorun bizim, gençlerimizin, yeni nesillerin kısacası Müslümanların yeterince bilgi sahibi olmamasından kaynaklanıyor. Taksim Camii davasını bilenlere, sahiplenenlere ve bugünleri görmemize vesile olanlara selam olsun. Bu yolda hasret çekip vefat edenlerin mekanı cennet olsun. (Alıntıdır)
Sosyal medyada özellikle genç nesillerin Taksim Camii konusuna yabancı olduklarını görüyoruz. "Bu konu neden bu kadar abartıldı", "küçük bir cami, ne önemi var ki" tarzı yorumları görünce bir hatırlatma yapmak icabetti. Çünkü yeni nesiller yakın tarihi bilmiyor. Dolayısıyla da olanları doğru şekilde yorumlayamıyor. Taksim Camii neden önemlidir maddeler halinde bakalım;
1- Öncelikle belirtelim ki Taksim Camii bugünün konusu değildir. Geçmişi 150 yıla kadar uzanan bir ayakta kalma mücadelesinin, İslam olma ve İslam kalma mücadelesinin bir sembolüdür.
2- Taksim/Beyoğlu bölgesi Osmanlı döneminde Pera olarak adlandırılan ve gayri müslimlerin yaşadığı bir bölgedir. İçkinin ve sefahatin izin verildiği tek bölge olması dolayısıyla da asırlarca fuhşiyyatın merkezi olarak kalmıştır.
3- Osmanlı'nın zayıfladığı dönemlerde adeta kurtarılmış bölge olarak yabancı misyonların, casusların ve türlü oluşumların merkezi haline gelmiştir. 18. yüzyılda Osmanlı-Rus savaşından sonra buraya Ruslar tarafından yaptırılan Ortodoks Kilisesi Müslüman ahalinin büyük tepkisini çekmiştir. Çünkü bölgede pek çok kilise ve sinagog varken Rusların baskıyla kendi kiliselerini inşa etmeleri bir bağımsızlık meselesi haline dönüşmüştür. Tüm bu kilise ve sinagoglara alternatif olarak sadece 1 küçük cami(Ağa Camii) bulunması Müslümanların izzetine dokunmuştur. Bunun üzerine Sultan Abdülhamid tarafından daha o dönemde bölgeye büyük bir cuma camisi yaptırılması planlanmıştır. Bunu duyan batılı ülkeler Osmanlıyı tehdit etmişler ve bu bölgeyi elbirliğiyle sahiplenmişlerdir.
4- Cami konusu ikinci kez 1952 yılında Adnan Menderes tarafından dile getirilmişse de yine batılıların tehditleriyle geri adım atılmıştır.
5- Beyoğlu'ndaki levantenlerin, azınlıkların ve gayri müslimlerin 1960'dan sonra bölgeyi tamamen tahliye etmeleri ve yerlerine Müslüman ahalinin yerleşmesine rağmen cami yapımı uzun yıllar engel yemeye devam etmiştir.
6- Süleyman Demirel(1979) ve Turgut Özal da(198
Taksim'e cami önerisine sıcak bakmışsa da kendi dönemlerinde batılıların baskısı ve tehditleriyle; içimizdeki İslam düşmanlarının, sabetayistlerin, dönmelerin tesiriyle geri adım atmışlardır. Yine Recep Tayyip Erdoğan'ın belediye başkanlığı döneminde ve Erbakan'ın başbakanlığı döneminde gündeme gelmesine rağmen 28 Şubat darbesi nedeniyle cami yapılamamıştır.7- 2013 senesinde Taksim Camiini yeniden gündeme alan Recep Tayyip Erdoğan'ın karşısına bu kez de aynı bölgede fitili ateşlenen Gezi ayaklanması ile engel olunmaya çalışılmıştır.
8- Tüm tehditlere ve içeriden/dışarıdan saldırılara rağmen Cumhurbaşkanımızın talimatıyla 2017 yılında Taksim Camiinin temeli atılmıştır. Gezi tayfası, TÜSİAD, Koç Grubu, DHKP-C, Almanya, ABD, Mason örgütleri ve kimi muhalefet partileri Taksim'e camiye izin vermeyecekleri yönünde açıklama yapmışlardır.
9- Taksim Camii aradan geçen 150 yılın ardından bugün tamamlanarak ibadete açıldı. Bu camii sadece bir ibadet merkezi değil aynı zamanda Pera bölgesinin fethinin de tamamlandığı anlamına geliyor. Çünkü dinimizde ezan okunmayan yer İslam toprağı kabul edilmiyor. Zaten tüm mücadele de bundan dolayıdır. Mesele Taksim Camii değil, bu ülkenin bir bütün olarak İslam kalma mücadelesidir. Sultan Fatih zamanında bir ihsan olarak Cenevizlilere ve Yahudilere tahsis edilen bu bölge tıpkı kapitülasyonlar gibi uzun asırlar Osmanlının başına bela olmuştur. Taksim Camiinin ibadete açılması Fatih zamanında verilen ihsanın ihanetleri sebebiyle levantenlerden geri alınması ve İstanbul'un madden ve manen fethinin tamamlandığı anlamına geliyor. Tıpkı İstiklal Harbi sonrasında kapitülasyonların kaldırılması gibi.
10- Taksim Camii tıpkı Ayasofya gibi fethin sembolüdür. Büyüklüğünün değil sembolik anlamının önemi vardır. Çünkü bu camii Osmanlının, Sultan Abdülhamid'in, Menderes'in, Demirel'in, Özal'ın, Erbakan'ın bizlere miras bıraktığı ahdidir. Gezi tayfasının Taksim camii protestolarında "İşgal 1453'te başladı" pankartları taşıması işte bu sebepledir. Türkiye düşmanları ne dediğini çok iyi biliyor. Taksim camiinin ne anlama geldiğini çok iyi biliyor. Sorun bizim, gençlerimizin, yeni nesillerin kısacası Müslümanların yeterince bilgi sahibi olmamasından kaynaklanıyor. Taksim Camii davasını bilenlere, sahiplenenlere ve bugünleri görmemize vesile olanlara selam olsun. Bu yolda hasret çekip vefat edenlerin mekanı cennet olsun. (Alıntıdır)
mehmet öztürk
Cuma, 21 May 2021 01:18
Zalim
Nerede olmak ister insan?
Evinin önünde oynayan çocukların üzerine bomba atan uçağın pilot koltuğunda mı?
Yoksa oynayan çocukların yanında mı?
Kendinden olmayana şiddet uygulamayı kutsalı haline getirmiş bir azınlığın azgınlığına şahitlik ediyoruz. Kadınları, çocukları, hayvanları ve hatta bunların dışındakileri de yağmalamayı kendisine hak gören azgınlık bu.
Anlaşılması zor olan husus, azgınlığı kendilerine hak görenlerden şefkat ve merhamet beklemek. Yaptıklarının yanlış olduğunu söyleyip itidalli olmaya, insan haklarına saygı göstermeye çağırmak.
Anlaşılması daha da zor hatta imkânsız olan ise; mazlumlarla aynı inancı paylaştıklarını söyleyenlerin hatta aynı kabileye aynı millete mensup olanların, aynı isimleri taşıyanların suskunluğu…
İnsan sormadan edemiyor; çocukların üzerine bomba yağdıran uçağı kullanan pilot mu yoksa o uçağın deposunu dolduran servetin sahibi mi daha zalim?
En fazla neyini kaybedebilir insan?
İzzetini, onurunu, şerefini, imanını kaybettikten sonra koruduğunu zannettiklerinden nasıl bir fayda umabilir?
“Ahirete iman” ne demek?
Öldükten sonra dirilmeye iman ne demek?
“Likaullah=Allah’a kavuşma” bilinci ne demek?
Hangi beklenti cennet beklentisinden daha önemli olabilir?
Hangi hedef Allah’ın rızasını kazanma hedefinden daha yüce olabilir?
Varsın zulüm bütün dünyayı sarsın
Varsın sevinçler başka bahara kalsın
Madem ölüm tek bir defa gelecek
O da neden Allah için olmasın.
Evet, madem ölüm tek bir defa gelecek. O da neden Allah için olmasın?
İnsan elindeki imkân, güç ve kuvvetin hiç azalmayacağını, bitmeyeceğini zanneder, yanlış yapar; zulmeder.
“Sanma ki Allah, zalimlerin yaptıklarından habersizdir! Hayır. O sadece gözlerin dehşetle yerinden fırlayacağı bir güne erteliyor onları. O dehşet gününde, başları göğe dikilmiş, bakışları bir noktaya kilitlenmiş ve yerlerinden fırlayacakmış gibi çarpan yürekleri bomboş bir halde, Rablerinin huzuruna varmak üzere nefes nefese koşacaklar. İşte Allah’ın ertelediği o dehşetli gün budur.
Bu korkunç gün gelip çatmadan önce insanlığı uyar. O gün azapla yüz yüze gelen zalimler: “Ey Rabbimiz” diye yalvaracaklar, “Ne olur bize azıcık daha mühlet ver de senin çağrına uyup peygamberlerin izinden gidelim.” Bunun üzerine Allah: “Oysa bir zamanlar, kesinlikle helak edilmeyeceğinize dair yemin edip durmuyor muydunuz?” “Üstelik sizden önce kendilerine zulmeden ve bu yüzden helake uğrayan kavimlerin bir zamanlar yaşamış oldukları yerlerde yaşıyordunuz ve onlara neler yaptığımızı da biliyordunuz. Ayrıca size ibret almanızı sağlayacak nice misaller de vermiştik.”
Gerçekten onlar, tuzaklarını kurmaktalar ama Allah katında da onlara tuzak var; isterse onların tuzakları dağları yerinden oynatacak derecede güçlü ve etkili olsun! O halde; sakın Allah’ın peygamberlerine verdiği sözden cayacağını sanma! Allah azizdir, intikam alandır.” (İbrahim, 42-47) (Burhan İşliyen Dib.başk.Yard.)
Evinin önünde oynayan çocukların üzerine bomba atan uçağın pilot koltuğunda mı?
Yoksa oynayan çocukların yanında mı?
Kendinden olmayana şiddet uygulamayı kutsalı haline getirmiş bir azınlığın azgınlığına şahitlik ediyoruz. Kadınları, çocukları, hayvanları ve hatta bunların dışındakileri de yağmalamayı kendisine hak gören azgınlık bu.
Anlaşılması zor olan husus, azgınlığı kendilerine hak görenlerden şefkat ve merhamet beklemek. Yaptıklarının yanlış olduğunu söyleyip itidalli olmaya, insan haklarına saygı göstermeye çağırmak.
Anlaşılması daha da zor hatta imkânsız olan ise; mazlumlarla aynı inancı paylaştıklarını söyleyenlerin hatta aynı kabileye aynı millete mensup olanların, aynı isimleri taşıyanların suskunluğu…
İnsan sormadan edemiyor; çocukların üzerine bomba yağdıran uçağı kullanan pilot mu yoksa o uçağın deposunu dolduran servetin sahibi mi daha zalim?
En fazla neyini kaybedebilir insan?
İzzetini, onurunu, şerefini, imanını kaybettikten sonra koruduğunu zannettiklerinden nasıl bir fayda umabilir?
“Ahirete iman” ne demek?
Öldükten sonra dirilmeye iman ne demek?
“Likaullah=Allah’a kavuşma” bilinci ne demek?
Hangi beklenti cennet beklentisinden daha önemli olabilir?
Hangi hedef Allah’ın rızasını kazanma hedefinden daha yüce olabilir?
Varsın zulüm bütün dünyayı sarsın
Varsın sevinçler başka bahara kalsın
Madem ölüm tek bir defa gelecek
O da neden Allah için olmasın.
Evet, madem ölüm tek bir defa gelecek. O da neden Allah için olmasın?
İnsan elindeki imkân, güç ve kuvvetin hiç azalmayacağını, bitmeyeceğini zanneder, yanlış yapar; zulmeder.
“Sanma ki Allah, zalimlerin yaptıklarından habersizdir! Hayır. O sadece gözlerin dehşetle yerinden fırlayacağı bir güne erteliyor onları. O dehşet gününde, başları göğe dikilmiş, bakışları bir noktaya kilitlenmiş ve yerlerinden fırlayacakmış gibi çarpan yürekleri bomboş bir halde, Rablerinin huzuruna varmak üzere nefes nefese koşacaklar. İşte Allah’ın ertelediği o dehşetli gün budur.
Bu korkunç gün gelip çatmadan önce insanlığı uyar. O gün azapla yüz yüze gelen zalimler: “Ey Rabbimiz” diye yalvaracaklar, “Ne olur bize azıcık daha mühlet ver de senin çağrına uyup peygamberlerin izinden gidelim.” Bunun üzerine Allah: “Oysa bir zamanlar, kesinlikle helak edilmeyeceğinize dair yemin edip durmuyor muydunuz?” “Üstelik sizden önce kendilerine zulmeden ve bu yüzden helake uğrayan kavimlerin bir zamanlar yaşamış oldukları yerlerde yaşıyordunuz ve onlara neler yaptığımızı da biliyordunuz. Ayrıca size ibret almanızı sağlayacak nice misaller de vermiştik.”
Gerçekten onlar, tuzaklarını kurmaktalar ama Allah katında da onlara tuzak var; isterse onların tuzakları dağları yerinden oynatacak derecede güçlü ve etkili olsun! O halde; sakın Allah’ın peygamberlerine verdiği sözden cayacağını sanma! Allah azizdir, intikam alandır.” (İbrahim, 42-47) (Burhan İşliyen Dib.başk.Yard.)
mehmet öztürk
Çarşamba, 12 May 2021 01:21
Şahsi Sorumluluklarımız
Kalkın namaz kılın diyorum.
Hocam, önemli olan kalptir yorumları geliyor.
Kalbinizi temiz tutun, şirkten, küfürden arındırın diyorum.
Hocam, tamam da ahlak önemli değil mi itirazları geliyor.
Din ahlaktır, bazı güzel ahlakların, namaz ve oruç kadar sevabı vardır diyorum.
Hocam, namazı mı önemsiz görüyorsunuz yorumları geliyor.
Faizden de faizcikten de uzak durun, her ikisi de haram diyorum.
Hocam, hükümet faizleri düşürdü veya yükseltti, ona da bir çift lafınız olsun diye yorumlar geliyor.
Erkeklerin de tesettüre ihtiyacı var diyorum.
Hocam, kadınları niye es geçtiniz, onlar ümmetin en büyük imtihanıdır, niye bundan bahsetmiyorsunuz tarzında yorumlar geliyor.
Her Müslüman kendi hesabını kendisi verecek. Bu yüzden sen sana düşen görevi yap diyorum.
Hocam, devlet kola fabrikası açtı. Bu işler böyle olmaz yorumları geliyor.
Zekat ibadetine dikkat edelim, zekatımızı düzgün verelim diyorum.
Hocam, adam zekat veriyor ama ihaleden ihaleye koşuyor. Onu niye anlatmıyorsun mesajları geliyor.
Yav Müslüman! Bir kere de sağına soluna bakmadan üzerine düşen görevi yapsana sen!
İslam'a ve Müslümanlara düşmanlığı açık olan her firmanın mağaza ve iş yerlerini protesto edin ve her türlü yenilebilir, giyilebilir, tüketilebilir ve iki ayaklı mallarını boykot et diyorum.
Hocam, Araplar kola içiyor. İslam birliğinden niye bahsetmiyorsunuz itirazları geliyor!
Yav değerli mümin kardeşim, bir defa da aynadan bak! Ne zaman bir suçtan, bir kusurdan, bir eksikten, bir görev ve vazifeden bahsetsem hemen pencereye çıkıp dışarıdaki adamlara bakıyorsun. Ben onlardan bahsetmiyorum. Senden bahsediyorum.
Ben, bireyin kendi dini ve ahireti için faydalı olabilecek ve elinden gelebilecek basit ve uygulanabilecek örnekler veriyorum.
Pusuda bekler gibi itirazcımız hazır: Hocam, senin dediğin sinek öldürmek, bataklığın kurutulması lazım. Bunu ancak devlet yapabilir. Fertlerle olacak şeyler değil...
Kardeş, ben sana yazıyorum, kendime yazıyorum. Ben cumhurbaşkanına mektup yazmıyorum ki! Niye hemen sorumluluğu başkasına atıyorsun!
Mekke'de Bilal, acaba kölelerden önce kim Müslüman olacak diye beklemedi. Ebu Bekir, acaba zenginlerden kim önce Müslüman olacak bakalım diye beklemedi. Sümeyye, Ammar ve Yasir ailesi, acaba Müslüman olsak ne olur diye düşünmedi. Bakalım kim Müslüman olacak ve başına ne gelecek diye köşelerde beklemedi.
Devlet yapsın! Araplar yapsın! Zengin iş adamları yapsın! Arap Birliği yapsın! Halife yok ki! Osmanlı ah Osmanlı!
Sorumluluktan kaçan bahanelerin arkasına sığınır. Bence her konuda bahanelerimiz var. Zira şahsi sorumluluklarımızı yerine getirmiyoruz. Murat Padak
Hocam, önemli olan kalptir yorumları geliyor.
Kalbinizi temiz tutun, şirkten, küfürden arındırın diyorum.
Hocam, tamam da ahlak önemli değil mi itirazları geliyor.
Din ahlaktır, bazı güzel ahlakların, namaz ve oruç kadar sevabı vardır diyorum.
Hocam, namazı mı önemsiz görüyorsunuz yorumları geliyor.
Faizden de faizcikten de uzak durun, her ikisi de haram diyorum.
Hocam, hükümet faizleri düşürdü veya yükseltti, ona da bir çift lafınız olsun diye yorumlar geliyor.
Erkeklerin de tesettüre ihtiyacı var diyorum.
Hocam, kadınları niye es geçtiniz, onlar ümmetin en büyük imtihanıdır, niye bundan bahsetmiyorsunuz tarzında yorumlar geliyor.
Her Müslüman kendi hesabını kendisi verecek. Bu yüzden sen sana düşen görevi yap diyorum.
Hocam, devlet kola fabrikası açtı. Bu işler böyle olmaz yorumları geliyor.
Zekat ibadetine dikkat edelim, zekatımızı düzgün verelim diyorum.
Hocam, adam zekat veriyor ama ihaleden ihaleye koşuyor. Onu niye anlatmıyorsun mesajları geliyor.
Yav Müslüman! Bir kere de sağına soluna bakmadan üzerine düşen görevi yapsana sen!
İslam'a ve Müslümanlara düşmanlığı açık olan her firmanın mağaza ve iş yerlerini protesto edin ve her türlü yenilebilir, giyilebilir, tüketilebilir ve iki ayaklı mallarını boykot et diyorum.
Hocam, Araplar kola içiyor. İslam birliğinden niye bahsetmiyorsunuz itirazları geliyor!
Yav değerli mümin kardeşim, bir defa da aynadan bak! Ne zaman bir suçtan, bir kusurdan, bir eksikten, bir görev ve vazifeden bahsetsem hemen pencereye çıkıp dışarıdaki adamlara bakıyorsun. Ben onlardan bahsetmiyorum. Senden bahsediyorum.
Ben, bireyin kendi dini ve ahireti için faydalı olabilecek ve elinden gelebilecek basit ve uygulanabilecek örnekler veriyorum.
Pusuda bekler gibi itirazcımız hazır: Hocam, senin dediğin sinek öldürmek, bataklığın kurutulması lazım. Bunu ancak devlet yapabilir. Fertlerle olacak şeyler değil...
Kardeş, ben sana yazıyorum, kendime yazıyorum. Ben cumhurbaşkanına mektup yazmıyorum ki! Niye hemen sorumluluğu başkasına atıyorsun!
Mekke'de Bilal, acaba kölelerden önce kim Müslüman olacak diye beklemedi. Ebu Bekir, acaba zenginlerden kim önce Müslüman olacak bakalım diye beklemedi. Sümeyye, Ammar ve Yasir ailesi, acaba Müslüman olsak ne olur diye düşünmedi. Bakalım kim Müslüman olacak ve başına ne gelecek diye köşelerde beklemedi.
Devlet yapsın! Araplar yapsın! Zengin iş adamları yapsın! Arap Birliği yapsın! Halife yok ki! Osmanlı ah Osmanlı!
Sorumluluktan kaçan bahanelerin arkasına sığınır. Bence her konuda bahanelerimiz var. Zira şahsi sorumluluklarımızı yerine getirmiyoruz. Murat Padak
mehmet öztürk
Perşembe, 06 May 2021 00:24
Selam Yurdu
Selam yurdu
Avrupa’nın ortasında bir soykırımın yaşandığı Bosna Savaşının devam ettiği yıllardı. Savaş denildiğine bakmayın. Şehirleri işgale uğrayan, kadınlarına tecavüz edilen, çocuk-büyük demeden kurşuna dizilen Boşnakların başına gelen tam anlamıyla barbarlıktı. O yıllarda ülkemizde de Bosna’ya destek gösterileri yapılıyor, toplantılar-konferanslar düzenleniyordu. O konferansların birinde Bosna-Hersek’e destek çağrısı yapmak üzere Grozni’den bir elektrik mühendisi gelmişti. Anlattıkları özetle aklımda:
“Biz kendi içimizde politik görüşlerimize göre ayrıştık; dindar olan-dindar olmayan diye farklılaştık. Dini anlayışımıza, dünya görüşümüze göre kutuplaştık. Ardından bir gece bir geldiler, sadece benim yaşadığım kasabada üç bine yakın Boşnak öldürüldü ve öldürülürken siyasi görüşümüze, dindar olup-olmayışımıza da bakmadılar” dedi.
Suyun içinde suyun kıymeti bilinemiyor.
Havanın kıymetini, nefes alabilmenin değerini yoğun bakımda oksijen tüpüne bağlı hastaya sormak lazım.
Devletin ne anlama geldiğini yetim kamplarındaki binlerce çocuğa; onların sorumluluğu bellerini iki büklüm eden annelere sormak lazım.
İmanla eman yani güven aynı kökten. Güveni sağlamak, emniyeti temin etmek imani bir sorumluluk aynı zamanda. İslam’la selam ve selamet de aynı kökten. Müslüman olmak selamı, selameti, barış ve esenliği yaymak demektir.
Müslümanların yaşadığı yurtlar emanet ve selamet yurdu olmalı. İnsanlar canları ve malları konusunda güven içinde olmalı.
Biz biliyoruz ki, güzel komşu olmadan güzel mümin olunmuyor.
Güzel akraba, güzel eş, güzel evlat, güzel anne-baba olmadan da…
İslam’ın selamı; imanın emanı sağlaması gerektiğini kim gösterecek?
İslam’ın emanet, adalet ve selamete dair söylediklerini kim hayata geçirecek?
Fakirin, yetimin, yoksulun acısına duyarsız kalarak Rabbimizin razı olduğu bir kul olamayız. Yetimi gözetmez, yoksulu-muhtacı doyurmaya teşvik etmezsek; malı-mülkü nereden kazandığımız sorulmayacakmış gibi biriktirip, nereye harcadığımıza bakılmayacakmış zannederek yiyip tüketirsek yeryüzünün lime lime olduğu gün akıl başa gelir, pişmanlık duyulup gerçek anlaşılır ama faydası olmaz.
Safları sıklaştırmalı…
Bir tarağın dişleri gibi sık ve yan yana olmalı.
Birlikte olunca güçlü olduğumuz bir hakikat.
Gücümüzü artıracak, birlikteliğimizi güçlendirecek şekilde davranmak; merhamet ve muhabbeti davranışlarımızın merkezine yerleştirmek de imani bir sorumluluk.
“Allah’a ve Resulüne itaat edin ve birbirinizle çekişmeyin. Sonra gevşersiniz ve gücünüz devletiniz elden gider. Sabırlı olun. Çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.” (Enfal,46)
(Burhan İşliyen Dib.başk.Yard)
Avrupa’nın ortasında bir soykırımın yaşandığı Bosna Savaşının devam ettiği yıllardı. Savaş denildiğine bakmayın. Şehirleri işgale uğrayan, kadınlarına tecavüz edilen, çocuk-büyük demeden kurşuna dizilen Boşnakların başına gelen tam anlamıyla barbarlıktı. O yıllarda ülkemizde de Bosna’ya destek gösterileri yapılıyor, toplantılar-konferanslar düzenleniyordu. O konferansların birinde Bosna-Hersek’e destek çağrısı yapmak üzere Grozni’den bir elektrik mühendisi gelmişti. Anlattıkları özetle aklımda:
“Biz kendi içimizde politik görüşlerimize göre ayrıştık; dindar olan-dindar olmayan diye farklılaştık. Dini anlayışımıza, dünya görüşümüze göre kutuplaştık. Ardından bir gece bir geldiler, sadece benim yaşadığım kasabada üç bine yakın Boşnak öldürüldü ve öldürülürken siyasi görüşümüze, dindar olup-olmayışımıza da bakmadılar” dedi.
Suyun içinde suyun kıymeti bilinemiyor.
Havanın kıymetini, nefes alabilmenin değerini yoğun bakımda oksijen tüpüne bağlı hastaya sormak lazım.
Devletin ne anlama geldiğini yetim kamplarındaki binlerce çocuğa; onların sorumluluğu bellerini iki büklüm eden annelere sormak lazım.
İmanla eman yani güven aynı kökten. Güveni sağlamak, emniyeti temin etmek imani bir sorumluluk aynı zamanda. İslam’la selam ve selamet de aynı kökten. Müslüman olmak selamı, selameti, barış ve esenliği yaymak demektir.
Müslümanların yaşadığı yurtlar emanet ve selamet yurdu olmalı. İnsanlar canları ve malları konusunda güven içinde olmalı.
Biz biliyoruz ki, güzel komşu olmadan güzel mümin olunmuyor.
Güzel akraba, güzel eş, güzel evlat, güzel anne-baba olmadan da…
İslam’ın selamı; imanın emanı sağlaması gerektiğini kim gösterecek?
İslam’ın emanet, adalet ve selamete dair söylediklerini kim hayata geçirecek?
Fakirin, yetimin, yoksulun acısına duyarsız kalarak Rabbimizin razı olduğu bir kul olamayız. Yetimi gözetmez, yoksulu-muhtacı doyurmaya teşvik etmezsek; malı-mülkü nereden kazandığımız sorulmayacakmış gibi biriktirip, nereye harcadığımıza bakılmayacakmış zannederek yiyip tüketirsek yeryüzünün lime lime olduğu gün akıl başa gelir, pişmanlık duyulup gerçek anlaşılır ama faydası olmaz.
Safları sıklaştırmalı…
Bir tarağın dişleri gibi sık ve yan yana olmalı.
Birlikte olunca güçlü olduğumuz bir hakikat.
Gücümüzü artıracak, birlikteliğimizi güçlendirecek şekilde davranmak; merhamet ve muhabbeti davranışlarımızın merkezine yerleştirmek de imani bir sorumluluk.
“Allah’a ve Resulüne itaat edin ve birbirinizle çekişmeyin. Sonra gevşersiniz ve gücünüz devletiniz elden gider. Sabırlı olun. Çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.” (Enfal,46)
(Burhan İşliyen Dib.başk.Yard)
mehmet öztürk
Perşembe, 29 Nisan 2021 00:06
Hızlı Esen Rüzgar Gibi
Hızlı esen rüzgâr gibi
Ramazan ayının yarıdan fazlasını geride bıraktık. Sahabe; Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in, Ramazan ayının özellikle son on gününde hızlı esen bir rüzgâr gibi olduğunu haber verir. Yani şiddetli rüzgârın, önünde her bulduğunu uçurduğu gibi Hz. Peygamber (a.s.) de bulduğunu dağıtır, muhtaçların ihtiyacını görmede gayretini artırırdı. Belki bizim de infak bilincimizin kuvvetlenmesine vesile olur ümit ve duasıyla bugün Bakara Sûresi’nden konuyla ilgili birkaç ayet-i kerimenin mealini açıklamalı olarak yazmak istiyorum:
“Mallarını Allah yolunda harcayanların durumu, tıpkı buğday tohumu eken bir çiftçinin durumuna benzer: Toprağa atılan bu tek tohum, her başağında yüz buğday tanesi olmak üzere, tam yedi başak filiz verecektir. Yani Allah yolunda harcama yapan kişi, mükâfatını yedi yüz katıyla alacaktır. Hatta Allah, dilediğine bundan kat kat fazlasını verir. Çünkü Allah, lütuf ve merhametiyle sınırsızdır, her şeyi bilendir. Mallarını Allah yolunda harcayan ve bu harcamalarının ardından yaptığı iyilikleri başa kakmayan, gönül incitmeyen kimseler var ya, işte Rableri katında onlara nice ödüller vardır; hesap gününde onlar ne korkuya kapılacak, ne de üzüntüye uğrayacaklar! Gönül alıcı tatlı bir söz söylemek veya bir kimsenin ayıbını örtüp kusurunu bağışlamak, peşinden başa kakma ve incitme gelen bir sadakadan daha değerlidir. Öyle ya, Allah hiçbir şeye muhtaç değildir, dolayısıyla sizin vereceğiniz sadakalara da ihtiyacı yoktur; bununla birlikte, O ceza vermekte acele etmez, sonsuz şefkatiyle yumuşak davranır.
O halde: Ey inananlar! Sadakalarınızı ve yaptığınız iyilikleri, insanların başına kakarak, gönül inciterek boşa çıkarmayın; tıpkı Allah’a ve ahiret gününe inanmadığı halde, sırf insanlara gösteriş olsun diye malını güya Allah yolunda harcayan ve böylece tüm iyilikleri boşa giden münafıklar gibi sadakalarınızı geçersiz kılmayın. Böylesi bir iyilik, tıpkı üzerinde biraz toprak bulunan kayalığa atılan tohuma benzer ki, ansızın yağan bir yağmur, tohumu filizlendireceği yerde, kaya üzerindeki toprağı silip süpürerek onu çıplak bir taş halinde bırakır. İşte bu tür sadakalar, böyle bir kaya üzerine atılmış tohum gibi boşa gitmeye mahkûmdur. Dolayısıyla, gösteriş amacıyla iyilik yapanlar veya yaptıkları iyilikleri insanların başına kakanlar, kazandıklarından hiçbir şey elde edemeyecekler. Allah, inkâra sapan ve kendilerine sunulan nimetleri yoksullarla paylaşmaktan kaçınarak nankörlük eden bir toplumu, asla doğru yola iletmez.
O’nun doğru yola ileteceği kimseler şunlardır: Allah’ın hoşnutluğunu kazanmak ve yüreklerindekini pekiştirmek için, yani kalplerindeki imanı kökleştirmek ve ruhlarını eğitip iyiliklere alıştırmak için mallarını harcayanların durumu, yaylalık bir tepe üzerindeki verimli bir bahçeye tohum eken bir çiftçinin durumuna benzer ki, oraya kuvvetli bir yağmur yağınca, normal bahçelerin en az iki katı ürün verir; hatta yağmur değmese bile, yüksekliğinden dolayı ince bir yağmur, ya da çiy gibi hafif bir çisenti düşer, yine de ürününü verir.
Öyleyse, az çok demeyin, malınızı Allah yolunda harcayın, çünkü Allah, yaptığınız her şeyi görmektedir. Yaptığı iyilikleri insanların yüzüne vurup gönül inciterek sadakalarını boşa çıkaran ve bu sadakaların sevabına en çok muhtaç olduğu mahşer gününde hepsinin yok olup gittiğini gören kişinin durumu neye benzer; bilir misiniz? İçinizden hanginiz arzu eder ki, içerisinde ırmakların aktığı, çeşit çeşit ürünlerin yetiştiği hurma bahçelerine, üzüm bağlarına sahip olsun da, çoluk çocuğunun bakıma muhtaç olduğu bir sırada, tam da üzerine ihtiyarlık çökmüşken, aniden alevli bir kasırga kopsun ve biricik geçim kaynakları olan o bahçeyi yakıp kül ediversin?
Herhalde hiçbiriniz, böyle acınacak bir duruma düşmek istemezsiniz, değil mi? İşte Allah, düşünesiniz de, bugünden tedbirinizi alıp, yarın hesap gününde pişman olmayasınız diye size ayetlerini böyle açıklıyor. O halde; Ey iman edenler! Gerek sizin çalışıp üreterek kazandığınız, gerekse yerden sizin için çıkardığımız toprak ürünleri, maden, define ve petrol gibi nimetlerin temiz ve helal olanlarından bir kısmını Allah yolunda ihtiyaç sahiplerine harcayın. Size verilecek olsaydı, beğenmediğiniz için yüzünüzü buruşturmadan almayacağınız döküntü, bozuk, çürük ve değersiz malları sakın sadaka olarak vermeye kalkışmayın.
Şunu iyi bilin ki, Allah hiçbir şeye muhtaç değildir, dolayısıyla sizin iyiliklerinize de ihtiyacı yoktur, asıl buna muhtaç olan sizsiniz. Ve gerçek anlamda yüceltilmeye, şükredilmeye ve övülmeye layık olan da sadece O’dur. O halde, Allah’ın bahşettiği nimetleri yoksullarla paylaşmaktan sizi alıkoymaya çalışan insan ve cin şeytanlarının sözlerine aldanmayın: Şeytan, fakirlik ihtimali ile gözünüzü korkutur ve size cimrilik, hırsızlık, hayâsızlık gibi kötülükleri telkin eder. Allah ise, size kendi katından bir bağışlama ve büyük bir lütuf vadetmektedir. Öyle ya, Allah lütuf ve merhamet bakımından sınırsızdır, her şeyi bilendir.” (Mahmut Kısa, Kur’an-ı Kerim ve Kısa Açıklamalı Meali, Bakara Suresi 261-268. Ayet-i Kerimeler) (Burhan İşliyen Dib.başk.Yard)
Ramazan ayının yarıdan fazlasını geride bıraktık. Sahabe; Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in, Ramazan ayının özellikle son on gününde hızlı esen bir rüzgâr gibi olduğunu haber verir. Yani şiddetli rüzgârın, önünde her bulduğunu uçurduğu gibi Hz. Peygamber (a.s.) de bulduğunu dağıtır, muhtaçların ihtiyacını görmede gayretini artırırdı. Belki bizim de infak bilincimizin kuvvetlenmesine vesile olur ümit ve duasıyla bugün Bakara Sûresi’nden konuyla ilgili birkaç ayet-i kerimenin mealini açıklamalı olarak yazmak istiyorum:
“Mallarını Allah yolunda harcayanların durumu, tıpkı buğday tohumu eken bir çiftçinin durumuna benzer: Toprağa atılan bu tek tohum, her başağında yüz buğday tanesi olmak üzere, tam yedi başak filiz verecektir. Yani Allah yolunda harcama yapan kişi, mükâfatını yedi yüz katıyla alacaktır. Hatta Allah, dilediğine bundan kat kat fazlasını verir. Çünkü Allah, lütuf ve merhametiyle sınırsızdır, her şeyi bilendir. Mallarını Allah yolunda harcayan ve bu harcamalarının ardından yaptığı iyilikleri başa kakmayan, gönül incitmeyen kimseler var ya, işte Rableri katında onlara nice ödüller vardır; hesap gününde onlar ne korkuya kapılacak, ne de üzüntüye uğrayacaklar! Gönül alıcı tatlı bir söz söylemek veya bir kimsenin ayıbını örtüp kusurunu bağışlamak, peşinden başa kakma ve incitme gelen bir sadakadan daha değerlidir. Öyle ya, Allah hiçbir şeye muhtaç değildir, dolayısıyla sizin vereceğiniz sadakalara da ihtiyacı yoktur; bununla birlikte, O ceza vermekte acele etmez, sonsuz şefkatiyle yumuşak davranır.
O halde: Ey inananlar! Sadakalarınızı ve yaptığınız iyilikleri, insanların başına kakarak, gönül inciterek boşa çıkarmayın; tıpkı Allah’a ve ahiret gününe inanmadığı halde, sırf insanlara gösteriş olsun diye malını güya Allah yolunda harcayan ve böylece tüm iyilikleri boşa giden münafıklar gibi sadakalarınızı geçersiz kılmayın. Böylesi bir iyilik, tıpkı üzerinde biraz toprak bulunan kayalığa atılan tohuma benzer ki, ansızın yağan bir yağmur, tohumu filizlendireceği yerde, kaya üzerindeki toprağı silip süpürerek onu çıplak bir taş halinde bırakır. İşte bu tür sadakalar, böyle bir kaya üzerine atılmış tohum gibi boşa gitmeye mahkûmdur. Dolayısıyla, gösteriş amacıyla iyilik yapanlar veya yaptıkları iyilikleri insanların başına kakanlar, kazandıklarından hiçbir şey elde edemeyecekler. Allah, inkâra sapan ve kendilerine sunulan nimetleri yoksullarla paylaşmaktan kaçınarak nankörlük eden bir toplumu, asla doğru yola iletmez.
O’nun doğru yola ileteceği kimseler şunlardır: Allah’ın hoşnutluğunu kazanmak ve yüreklerindekini pekiştirmek için, yani kalplerindeki imanı kökleştirmek ve ruhlarını eğitip iyiliklere alıştırmak için mallarını harcayanların durumu, yaylalık bir tepe üzerindeki verimli bir bahçeye tohum eken bir çiftçinin durumuna benzer ki, oraya kuvvetli bir yağmur yağınca, normal bahçelerin en az iki katı ürün verir; hatta yağmur değmese bile, yüksekliğinden dolayı ince bir yağmur, ya da çiy gibi hafif bir çisenti düşer, yine de ürününü verir.
Öyleyse, az çok demeyin, malınızı Allah yolunda harcayın, çünkü Allah, yaptığınız her şeyi görmektedir. Yaptığı iyilikleri insanların yüzüne vurup gönül inciterek sadakalarını boşa çıkaran ve bu sadakaların sevabına en çok muhtaç olduğu mahşer gününde hepsinin yok olup gittiğini gören kişinin durumu neye benzer; bilir misiniz? İçinizden hanginiz arzu eder ki, içerisinde ırmakların aktığı, çeşit çeşit ürünlerin yetiştiği hurma bahçelerine, üzüm bağlarına sahip olsun da, çoluk çocuğunun bakıma muhtaç olduğu bir sırada, tam da üzerine ihtiyarlık çökmüşken, aniden alevli bir kasırga kopsun ve biricik geçim kaynakları olan o bahçeyi yakıp kül ediversin?
Herhalde hiçbiriniz, böyle acınacak bir duruma düşmek istemezsiniz, değil mi? İşte Allah, düşünesiniz de, bugünden tedbirinizi alıp, yarın hesap gününde pişman olmayasınız diye size ayetlerini böyle açıklıyor. O halde; Ey iman edenler! Gerek sizin çalışıp üreterek kazandığınız, gerekse yerden sizin için çıkardığımız toprak ürünleri, maden, define ve petrol gibi nimetlerin temiz ve helal olanlarından bir kısmını Allah yolunda ihtiyaç sahiplerine harcayın. Size verilecek olsaydı, beğenmediğiniz için yüzünüzü buruşturmadan almayacağınız döküntü, bozuk, çürük ve değersiz malları sakın sadaka olarak vermeye kalkışmayın.
Şunu iyi bilin ki, Allah hiçbir şeye muhtaç değildir, dolayısıyla sizin iyiliklerinize de ihtiyacı yoktur, asıl buna muhtaç olan sizsiniz. Ve gerçek anlamda yüceltilmeye, şükredilmeye ve övülmeye layık olan da sadece O’dur. O halde, Allah’ın bahşettiği nimetleri yoksullarla paylaşmaktan sizi alıkoymaya çalışan insan ve cin şeytanlarının sözlerine aldanmayın: Şeytan, fakirlik ihtimali ile gözünüzü korkutur ve size cimrilik, hırsızlık, hayâsızlık gibi kötülükleri telkin eder. Allah ise, size kendi katından bir bağışlama ve büyük bir lütuf vadetmektedir. Öyle ya, Allah lütuf ve merhamet bakımından sınırsızdır, her şeyi bilendir.” (Mahmut Kısa, Kur’an-ı Kerim ve Kısa Açıklamalı Meali, Bakara Suresi 261-268. Ayet-i Kerimeler) (Burhan İşliyen Dib.başk.Yard)
mehmet öztürk
Pazartesi, 26 Nisan 2021 01:36
Alacağı zekata saymak?
Alacağımı zekât yerine saysam olur mu?
Fıkhın gizemli bir sorusudur bu.
1- Birine borç verdiniz ya da mal sattınız ama verdiğiniz parayı ve bedeli alamıyorsunuz.
Sebebi ise şahsın iflas etmiş olması veya ödeme imkanının olmamasıdır.
2- Bu kişiden farzı misal 5000 lira alacağınız var ve sizin de o sene 5000 lira zekât vermeniz gerekiyor.
3- Bu kişiden alacağınızı tahsil edemediğiniz için zekât malı hesaplanırken zayıf alacak hükmünde olduğu için bu parayı hesaba dahil etmenize gerek yoktur. Çünkü para yok ve ölü hükmündedir.
4- Şimdi her zaman sorulan sorumuz şu: Ben alamadığım bu parayı ona zekât niyeti ile bağışlasam olur mu?
5- Fıkıhçıların çoğunluğu zekât için temlik şartı koşarlar. Temlik, mülk edindirme demektir. Yani başkasının mülküne geçirmek demektir. Yani sana ait bir mülkü başkasının mülkü yapmaktır. Bu olayda para alınamadığı için veya tahsil edilemediği için paranın mülkiyeti asıl sahibinde değildir. Yani sahip olmadığı bir malı başkasına vermiş sayılacak. Veya olmayan bir malı vermiş olacak. Bu ise zekâtın makasıdına, amaç ve hikmetlerine uygun değildir.
6- Bu nedenle bir kimse parasını tahsil edemediği kişiye o parayı zekât niyeti ile bağışlayamaz.
7- Fıkıhçıların bazısı ise meseleye bu açıdan bakmaz. Derler ki, sonuçta bu paranın mülkiyeti sahibine aittir. Bu parayı tahsil edemediği halde sadaka, hibe, infak ve yardım niyeti ile bağışlamak istese olur mu? Evet, olur. Yani bir kimse parasını alamadığı kişiye telefon açsa ve dese ki, kardeşim, ben senden alacağım parayı helal ettim, sana bağışladım, sana hediye ettim dese olur mu? İttifakla olur derler. Yani para tahsil edilemese de bir mülkiyet var ve mülkiyet alacaklının elindedir. Hakiki olmasa da hükmi açıdan vardır.
8- Bu ve benzeri sebeplerden dolayı bir kimse parasını mücbir sebeplerden dolayı tahsil edemediği kişiye o parayı zekât niyeti ile bağışlayabilir.
9- Fıkıh, meselenin kavramlar açısından sağlam bir zeminde olup olmamasına bakar. Teknik açıdan bakıldığında birinci görüş daha oturaklı gözükmektedir.
10- Ancak fıkhın bir de hukuki yönünden ziyade bir de ahlaki, içtimai, ailevi vb. yönleri vardır.
11- Mesela aynı meseleye bir de ahlaki ve içtimai açıdan bakalım.
12- Ahmet, Murat'tan beş bin lira alacaklıdır. Ancak Murat mücbir nedenlerden dolayı ödeyemiyor. Ahmet parasını istiyor. Murat veremiyor. Ahmet, parasının üstüne çizik atmak istemiyor. Belki yıllarca da bekleyecek. Kafası sürekli Murat'ta. Murat paramı yedi. Murat, paramı getir. Murat acaba paramı verir mi? Murat, rüyamdan çık...
13- Murat ise alacaklısı olan Ahmet'e karşı mahcup. Onun bulunduğu mecliste bulunmuyor. Onu arayıp hal hatır soramıyor. Ona karşı kendisini ezik hissediyor. Ahmet'in adı geçince içi cız ediyor... Ahmet, Ahmet, Ahmet... Sabah Ahmet, akşam Ahmet. Nereye baksa Ahmet...
Yani para, iki dostu, iki kişiyi, iki esnafı birbirinden uzaklaştırdı.
14- Şimdi fıkhın keskin çizgilerinin içine bunu da katarsak çizgi biraz esnemeye başlar.
15- Ahmet, zekât zamanı gelince vereceğini hesapladı. Baktı beş bin lira çıkarması gerekiyor. Acaba Murat'tan alacağı beş bin lirayı ondan tahsil etmek istemeyerek ona zekât niyeti ile bağışlasa olmaz mı? Bağışlasa artık birbirlerinin yüzüne bakarlar. Hal hatır sorarlar vb.
16- Ahmet, Murat'tan alacağı para için ona, sana zekât olarak verdim demesi gerekmez. Zira zekâtta niyet, zahiri değil, kalbîdir. Verdiği kişiye bu zekâttır demesi gerekmez.
17- Murat, borcunun silindiğini duyunca sevinir. Ahmet de kafası rahat etmiş olur. Burada her ne kadar Ahmet'ten hakiki anlamda beş bin lira çıkmamış olsa da hükmi anlamda beş bin lira çıkmış sayılır.
18- Ben, bu kadar borçlu ve alacaklı olan bizim toplumda bu görüşün daha isabetli olacağını düşünüyorum.
19- Ancak zekât alacak şahsın, zekât alabilecek sınıflardan birisinde yer alması gerekir. Zengin kişiden alamadığınız parayı ona zekât olarak sayamazsınız. Zira zaten ona zekât verilmez.
Not 1: Konunun ihtilaflı olduğunu söyledim. Alimlerin çoğunun görüşüne göre bunun uygun olmadığını da söyledim. Ancak ben, bu konuda azınlığın görüşünü toplum ilişkileri açısından daha eslem gördüm.
Not 2: Caiz değil diyenlerin tavsiyesi şöyledir: Ahmet, Murat'a borcunu ödemesi için beş bin lira para hediye eder, sadaka verir vb. Murat da aldığı parayı borcunu ödemek için Ahmet'e geri verir.
Halbuki çoğunluk, şartlı akitler caiz değildi diyordu. Ama burada bu şart ihlal edilmiş oldu. İşte buna başvurmaktansa temlik meselesini farklı okumakta fayda var diye düşünüyorum. Murat Padak
Fıkhın gizemli bir sorusudur bu.
1- Birine borç verdiniz ya da mal sattınız ama verdiğiniz parayı ve bedeli alamıyorsunuz.
Sebebi ise şahsın iflas etmiş olması veya ödeme imkanının olmamasıdır.
2- Bu kişiden farzı misal 5000 lira alacağınız var ve sizin de o sene 5000 lira zekât vermeniz gerekiyor.
3- Bu kişiden alacağınızı tahsil edemediğiniz için zekât malı hesaplanırken zayıf alacak hükmünde olduğu için bu parayı hesaba dahil etmenize gerek yoktur. Çünkü para yok ve ölü hükmündedir.
4- Şimdi her zaman sorulan sorumuz şu: Ben alamadığım bu parayı ona zekât niyeti ile bağışlasam olur mu?
5- Fıkıhçıların çoğunluğu zekât için temlik şartı koşarlar. Temlik, mülk edindirme demektir. Yani başkasının mülküne geçirmek demektir. Yani sana ait bir mülkü başkasının mülkü yapmaktır. Bu olayda para alınamadığı için veya tahsil edilemediği için paranın mülkiyeti asıl sahibinde değildir. Yani sahip olmadığı bir malı başkasına vermiş sayılacak. Veya olmayan bir malı vermiş olacak. Bu ise zekâtın makasıdına, amaç ve hikmetlerine uygun değildir.
6- Bu nedenle bir kimse parasını tahsil edemediği kişiye o parayı zekât niyeti ile bağışlayamaz.
7- Fıkıhçıların bazısı ise meseleye bu açıdan bakmaz. Derler ki, sonuçta bu paranın mülkiyeti sahibine aittir. Bu parayı tahsil edemediği halde sadaka, hibe, infak ve yardım niyeti ile bağışlamak istese olur mu? Evet, olur. Yani bir kimse parasını alamadığı kişiye telefon açsa ve dese ki, kardeşim, ben senden alacağım parayı helal ettim, sana bağışladım, sana hediye ettim dese olur mu? İttifakla olur derler. Yani para tahsil edilemese de bir mülkiyet var ve mülkiyet alacaklının elindedir. Hakiki olmasa da hükmi açıdan vardır.
8- Bu ve benzeri sebeplerden dolayı bir kimse parasını mücbir sebeplerden dolayı tahsil edemediği kişiye o parayı zekât niyeti ile bağışlayabilir.
9- Fıkıh, meselenin kavramlar açısından sağlam bir zeminde olup olmamasına bakar. Teknik açıdan bakıldığında birinci görüş daha oturaklı gözükmektedir.
10- Ancak fıkhın bir de hukuki yönünden ziyade bir de ahlaki, içtimai, ailevi vb. yönleri vardır.
11- Mesela aynı meseleye bir de ahlaki ve içtimai açıdan bakalım.
12- Ahmet, Murat'tan beş bin lira alacaklıdır. Ancak Murat mücbir nedenlerden dolayı ödeyemiyor. Ahmet parasını istiyor. Murat veremiyor. Ahmet, parasının üstüne çizik atmak istemiyor. Belki yıllarca da bekleyecek. Kafası sürekli Murat'ta. Murat paramı yedi. Murat, paramı getir. Murat acaba paramı verir mi? Murat, rüyamdan çık...
13- Murat ise alacaklısı olan Ahmet'e karşı mahcup. Onun bulunduğu mecliste bulunmuyor. Onu arayıp hal hatır soramıyor. Ona karşı kendisini ezik hissediyor. Ahmet'in adı geçince içi cız ediyor... Ahmet, Ahmet, Ahmet... Sabah Ahmet, akşam Ahmet. Nereye baksa Ahmet...
Yani para, iki dostu, iki kişiyi, iki esnafı birbirinden uzaklaştırdı.
14- Şimdi fıkhın keskin çizgilerinin içine bunu da katarsak çizgi biraz esnemeye başlar.
15- Ahmet, zekât zamanı gelince vereceğini hesapladı. Baktı beş bin lira çıkarması gerekiyor. Acaba Murat'tan alacağı beş bin lirayı ondan tahsil etmek istemeyerek ona zekât niyeti ile bağışlasa olmaz mı? Bağışlasa artık birbirlerinin yüzüne bakarlar. Hal hatır sorarlar vb.
16- Ahmet, Murat'tan alacağı para için ona, sana zekât olarak verdim demesi gerekmez. Zira zekâtta niyet, zahiri değil, kalbîdir. Verdiği kişiye bu zekâttır demesi gerekmez.
17- Murat, borcunun silindiğini duyunca sevinir. Ahmet de kafası rahat etmiş olur. Burada her ne kadar Ahmet'ten hakiki anlamda beş bin lira çıkmamış olsa da hükmi anlamda beş bin lira çıkmış sayılır.
18- Ben, bu kadar borçlu ve alacaklı olan bizim toplumda bu görüşün daha isabetli olacağını düşünüyorum.
19- Ancak zekât alacak şahsın, zekât alabilecek sınıflardan birisinde yer alması gerekir. Zengin kişiden alamadığınız parayı ona zekât olarak sayamazsınız. Zira zaten ona zekât verilmez.
Not 1: Konunun ihtilaflı olduğunu söyledim. Alimlerin çoğunun görüşüne göre bunun uygun olmadığını da söyledim. Ancak ben, bu konuda azınlığın görüşünü toplum ilişkileri açısından daha eslem gördüm.
Not 2: Caiz değil diyenlerin tavsiyesi şöyledir: Ahmet, Murat'a borcunu ödemesi için beş bin lira para hediye eder, sadaka verir vb. Murat da aldığı parayı borcunu ödemek için Ahmet'e geri verir.
Halbuki çoğunluk, şartlı akitler caiz değildi diyordu. Ama burada bu şart ihlal edilmiş oldu. İşte buna başvurmaktansa temlik meselesini farklı okumakta fayda var diye düşünüyorum. Murat Padak
11740
Ziyaretçi defterindeki mesajlar
Ziyaretçi defterindeki mesajlar
